|
|
امام صادق عليه السلام:السَّعيدُ يَتَّعِظُ بمَوعِظَةِ التَّقوى و إن كانَ يُرادُ بالمَوعِظَةِ غَيرُهُ؛ |
انسان سعادتمند، اندرزِ به تقوا را آويزه گوش خود مى كند، هرچند مخاطب آن اندرز كسى ديگر باشد. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امام على عليه السلام: مَن فَهِمَ مَواعِظَ الزَّمانِ لَم يَسكُنْ إلى حُسنِ الظَّنِّ بالأيّام. |
هركه پندهاى زمانه را بفهمد، به روزگار خوشبين نباشد. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امیرالمؤمنین علی(ع) :ألا إنَّ الدُّنيا دارُ فَناءٍ وَالآخِرَةَ دارُ بَقاءٍ، فَخُذوا مِن مَمَرِّكُم لِمَقَرِّكُم. |
بدانيد كه دنيا، سراى نيستى است و آخرت، سراى ماندگارى. پس، از گذرگاهتان براى اقامتگاهتان [توشه] برگيريد. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امیرالمؤمنین علی سلام الله عليه :مَرارَةُ النُّصحِ أَنفَعُ مِن حَلاوَةِ الغِشِّ؛ |
تلخی خیرخواهی، سودمندتر از شیرینی خیانت در مشورت است. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امام جواد عليه السلام :تَأخيرُ التَّوبَةِ إغترارٌ؛ |
به تأخير انداختن توبه، فريبْخوردگى است. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امیرالمؤمنین علی (ع) :أعَزُّ العِزِّ العِلمُ ؛ لِأنَّ بِهِ مَعرِفَة المَعادِ والمعاشِ، وأذلُّ الذُّلِّ الجَهلُ ؛ لِأنَّ صاحِبَهُ أصَمُّ، أبكَمُ، أعمى، حَيرانُ؛ |
بهترين عزّت، علم است؛ چون شناخت دنيا و آخرت با آن حاصل آيد و بدترين خوارى، نادانى است؛ چون نادان، كر و لال و كور و سرگردان است. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امیرالمؤمنین علی سلام الله عليه :أفضلُ الاُمورِ التَّسليمُ إلى اللّهِ تعالى، والراحةُ إلى اليَقين؛ |
برترين كارها، تسليم در برابر خداى متعال است و آرامش از سر يقين. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امام سجاد عليه السلام :لايَقِلُّ عَمَلٌ مَعَ تَقْوى وَكَيْفَ يَقـِلُّ ما يُتقَبَّلُ؛ |
كارى كه با تقوا همراه باشد اندك نيست، چگونه آنچه مقبول خـدا قرار گرفته، انـدك محسـوب شـود. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امیرالمؤمنین علی (ع) :مَن ضُيِّقَ عَلَيه ذاتُ يَدِهِ فَلَم ير أن ذلِكَ مِنَ اللّه تَمحيصٌ فَقَد ضَيَّعَ مأمولاً؛ |
هركس خداوند روزگارى بر او سخت گيرد و آن را آزمايشى از سوى خداوند نبيند، اميد [به پاداش] را تباه كرده است. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امام علی علیه السلام :ثَمَرةُ التَّفريطِ النَّدامَةُ، و ثَمَرةُ الحَزمِ السَّلامَةُ؛ |
نتيجه كوتاهى در كار، پشيمانى است و نتيجه دور انديشى، سالم ماندن. |
|
|
|
|
|
|
|