من مواعظ النبی صلى الله عليه وآله وسلّم:
وجاءَهُ رجل بِلَبَن وعسل لِيَشربُهُ، فقال صلى الله عليه وآله وسلّم: شرابان يُكتَفى بأحدهما عن صاحبه لا أَشربُهُ ولا اُحرّمُه ولكنّی أتواضَعُ للّه، فانّه مَن تواضع للّه رفعهُ اللّه ومن تَكبّر وضعَهُ اللّه ومَنِ اقْتصد فی معيشته رزقَهُ اللّه ومن بَذّر حرمهُ اللّه ومن أكثر ذِكْر اللّهِ آجرهُ اللّه.(تحف العقول صفحه 46)
مردى شير و عسل خدمت پيغمبر آورد كه بنوشد، حضرت فرمود: دو نوشابه است كه به يكى مى توان قناعت كرد، هر دو را ننوشم و تحريم هم نكنم. بلكه براى خدا فروتنى كنم، هر كه براى خدا تواضع كند بلندش كند و هر كه تكبر نمايد پستش سازد، هر كه در زندگى ميانه روى كند، خدا روزيش دهد و هر كه ولخرجى كند محرومش سازد و هر كه بسيار بياد او باشد پاداشش دهد. (ترجمه جنتى ص 79)
شرح حدیث:
چون ممكن است برخى اينطور فكركنند كه عدم استفاده معصوم «عليه السلام» از بعضى نعمتها به معناى تحريم است و لذا پيامبر صلى الله عليه وآله وسلّم فرمودند: من خود نمىخورم ولى تحريم هم نمىكنم، چون نمىخواهم از همه نعم حلال استفاده نمايم. و مراد از رفعت هم، رفعت معنوى است گرچه ممكن است رفعت ظاهرى هم باشد ولى قدر مسلم رفعت روحى و معنوى است، يعنى اگر كسى براى خدا تواضع كند، خداوند روحاً و خُلقاً او را بالا برده و مشمول كرامات خود قرار مىدهد. همچنين قدر مسلم از وضع، تنزّل معنوى است، گرچه ممكن است تنزّل اجتماعى و موقعيتى هم منظور باشد/م
منبع : سایت دفتر مقام معظم رهبری بخش شرح حدیث www.leader.ir
|