إرشاد القلوب :
روايت شده است كه خداوند متعال در يكى از كتابهايش [كه به پيامبرى از پيامبرانش داده است ]مىفرمايد : «بنده من! آيا اين از ادب است كه با من مناجات كنى و به چپ و راست خويش بنگرى ، در حالى كه وقتى بندهاى مانند خودت با تو سخن مىگويد ، به او توجّه مىكنى و مرا وامىگذارى؟! تو اين را از اَدَبت مىبينى كه هر گاه با يكى از برادرانت سخن مىگويى ، به غير او توجّه نمىكنى و اين ادب را در حقّ او روا مىدارى و در حقّ من نمىدارى؟! چه بد بندهاى است آن بندهاى كه چنين باشد». . إرشاد القلوب: ص 160.
بحار الأنوار ـ به نقل از نوف بكالى ـ :
امير مؤمنان ـ صلوات اللّه عليه ـ را ديدم كه شتابان مىرود . عرض كردم : كجا مىروى ، مولاى من؟
فرمود : «رهايم كن اى نوف! آرزوهايم مرا به سوى محبوب مىكشانَد».
عرض كردم : مولاى من! آرزوهاى تو چيست؟
فرمود : «آن كس كه مورد آرزوست ، خود ، آنها را مىداند و نيازى نيست به غير او بگويم . بنده را همين ادب بس كه در نعمتهايش و نيازش ، غير پروردگارش را شريك نگردانَد» . . بحار الأنوار : ج 94 ص 94 ح 12 .
تاريخ دمشق ـ به نقل از احمد بن يحيى كوفى ـ :
امام باقر عليهالسلامفرمود : «دو مرد ، هرگز در ارجمندى و ديندارى برابر نيستند و همواره برترينِ آن دو نزد خداوند ، باادبترينِ آن دو است» .
گفتم : فدايت شوم! برترىِ او را در نزد مردم و در انجمنها و مجالس دانستم ؛ اما برترىِ او در نزد خداوند عز و جل به چيست؟
فرمود : «با خواندن قرآن آن گونه كه نازل گشته است ، و دعا خواندن بىغلط به درگاه خداوند عز و جل ؛ چرا كه آدمى غلط دعا مىخواند و ، در نتيجه ، دعايش به درگاه خداوند عز و جل بالا نمىرود». . تاريخ دمشق : ج 54 ص 292 ، كنز العمّال : ج 2 ص 293 ح 4041 ؛ عدّة الداعى : ص 18 .
مصباح الشريعة ـ در سخنى منسوب به امام صادق عليهالسلام ـ :
سوگند به خدا ، زيان نكرد آن كه حقيقت سجود را به جاى آوَرْد ... و هرگز از خداوند دور نگشت آن كه در سجود ، نيكو تقرّب جُست ، و هرگز به خداوند نزديك نشد آن كه به [ساحت مقدّس] او بىادبى كرد ، و حرمتش را زير پا نهاد ، و به غير او دل بست. . مصباح الشريعة: ص 108 ، بحار الأنوار : ج 85 ص 136 ح 16.
مصباح الشريعة ـ در سخنى منسوب به امام صادق عليهالسلام ـ :
در ركوع به جا آوردن ، ادب است ، و در سجود نزديك شدن [به خدا] ، و كسى كه حُسن ادب به جا نياورَد ، شايسته تقرّب نيست. . مصباح الشريعة (طبعة مؤسّسة الأعلمى) : ص 89 ، بحار الأنوار: ج 85 ص 108 ح 17 . /ح
http://www.hadithcity.com/Hadith.aspx?id=3638 |