کاظم انبارلویی
دوئل به معنای جنگ تن به تن برای تلافی اهانت و اعاده شرف و حیثیت است. در غرب پیش از قرن بیستم، رسمی رواج داشته است به نام "دوئل" که به هنگام اوجگیری اختلافها و به بنبست رسیدن تنشها اجرا میشده است. دو نفر با اتفاق نظر بر سر یک قانون مبارزه، از یکدیگر فاصله میگرفتند و به سوی یکدیگر شلیک میکردند. در نتیجه ممکن بود یکی از دو طرف یا هر دو، زخمی یا کشته شوند؛ اختلاف دوئلرها میتوانست بر سر ناموس، ایدئولوژی و یا سیاست باشد؛ اما وقتی این اختلاف به دوئل میانجامید که دیگر بحث و مذاکره سرانجامی نمییافت.
ملت ایران و امام شهیدان که از سال 42 علم مبارزه با آمریکا را بر افراشت تاکنون به ادب و آداب دوئل پایبند بودهاند اما طرف آمریکایی با آنکه از مرز آداب دوئل خارج شده همواره بازنده ادوار مختلف این مبارزه طی پنج دهه گذشته بوده است.
ما به تلافی اهانت به غرور ملی و اعاده حیثیت و شرف خود قیام کردیم. فریادهای امام خمینی (ره) در نطق تاریخی کاپیتولاسیون اوج این قیام و خیزش ملی را نشان میدهد. ما برای حفظ ناموس خود و دفاع از اسلام و باورهای دینی قیام کردیم. طرف مقابل فقط به منافع خود میاندیشید و به هیچ گفتگویی که طرف مقابل را به رسمیت بشناسد قائل نبود. سرانجام جوانان غیور ملت ایران لانه جاسوسی آمریکا درتهران را بستند و آنها با قطع گفتگو و قطع رابطه جنگ تحمیلی را راه انداختند. تروریستها را در داخل تجهیز و محاصره اقتصادی را تمهید کردند. 33 سال است ملت ما رو در رو و چهره به چهره آمریکا ایستاده است و آماده و فرز و دست به ماشه هر ضربهای که دریافت کرده پاسخ آن را بهنگام داده است.
عدهای در درون مردم و حاکمیت اصرار داشتند که در این دوئل نابرابر، دولت و ملت فقط نقش یک "سیبل ثابت" را بازی کنند تا طرف هر طور خواست و از هر زاویه شلیک کرد تیر دشمن به هدف بخورد اما علیرغم این شرارت بیشرمانه، دولت و ملت ایران در سه دهه گذشته ایستاد و نگذاشت نتیجه دوئل به نفع دشمن تمام شود.
دشمن گاهی با ترفند حاکمیت دوگانه به مصاف ما آمد اما جز اقتدار ملی و پایگاه مستحکم و قوی ولایت فقیه به عنوان اصلیترین رکن حاکمیت چیزی ندید.
دشمن گاهی با ترفند تفرقه قومی و مذهبی، تفرقه بین نخبگان، تفرقه بین قوا و تفرقه بین مردم و بازی تعارض بین سنت و مدرنیته به میدان آمد اما با مشت محکم اقوام و مذاهب و نخبگان و مردم و روشنفکران اصیل روبهرو شد. دشمن گاهی با جنگ سخت و تروریسم به میدان آمد اما با تغییر جغرافیای سیاسی و نظامی منطقه روبهرو شد و مجبور شد خودش با دست خودش متجاوزین به خاک عزیز ایران اسلامی را به جهنم بفرستد. دشمن گاهی با جنگ نرم و تغییرات نرم به مقابله با ملت آمد اما دیری نپایید تمام شرکای منطقهای خود را با همین جنگ نرم از دست داد. دشمن گاهی با فشار اقتصادی و ایجاد بحران اقتصادی و تحریم به سراغ ما آمد عینا همین فشار به صورت بحران و رکود در اقتصاد خودش نمود پیدا کرد و اسیر جنبش ضد سرمایهداری وال استریت شد. هر فشار به ملت ایران عینا و حتی به طور مضاعف به خود آنها برگشت. این یک تجربه تاریخی بزرگ است که طی سه دهه گذشته بارها آزموده شده است و هر بار به لطف خدا با پیروزی نهایی ملت ایران همراه بوده است.
از مسائل مضحک و عجیب این دوئل این است که آمریکاییها و غرب در وسط معرکه دوئل هم در مرحله دست به ماشه بودن و هم در مرحله شلیک که قصد جان ما را کردهاند، تقاضا میکنند "بیایید سر میز مذاکره بنشینیم" و چه ساده لوحند کسانی که به این تقاضا گوش میکنند و چه جاهل هستند کسانی که پاسخ مثبت میدهند.
ملت ایران به رهبری شجاعانه امام خمینی (ره) در اوایل دهه چهل کار بزرگ خود را شروع کرد و در کمتر از دو دهه به بزرگترین قدرتهای مسلط جهانی پیروز شد و در نگاه ناباورانه مردم جهان یک حکومت جدید با فلسفه سیاسی جدید در 22 بهمن سال 57 تاسیس کرد. نهالی که در ایران اسلامی توسط ملت تحت عنوان حاکمیت اسلام و قرآن غرس شد امروز قد کشیده و انوار نورانی آن جهان را روشن کرده و مایه اصلی امید ملتهای جهان شده است. دنیا در این پنج دهه تغییرات زیادی کرده است. یک قدرت مسلط جهانی به طور کلی از صفحه روزگار حذف شد، قدرت دیگر نیز امروز در سراشیبی سقوط و فروپاشی است. قدرت دیگر مسلط جهان تولید گفتمان ندارد. قدرت سیاسی و نظامی او در حال فرو کاهش است اما در عوض اسلام و انقلاب اسلامی در حال نضج و در نهایت سربلندی است. امروز سحره فرعون زمان هرچه از دستش برآمده بر زمین ریختهاند، فکر میکنند شعبدهبازی آنها در شبکههای ماهوارهای و سایتهای خبری و ارتش رسانهای میتواند کار را پیش ببرد اما عصای موسای ما همه آنها را بلعیده و آنها راهی جز تسلیم ندارند.
عصای صبر و بصیرت در دست موسای ما و ملت ما طی سه دهه گذشته بر همه توطئهها غلبه داشته است. اگر خدا با موسای ملت ما نبود نابودی ما به دست فرعونیان زمان قطعی بود.
اگر ما با خدا باشیم خدا با ماست و تنهایمان نمیگذارد.
دوئل ما با غرب ادامه دارد و در دهه چهارم انقلاب وارد فاز جدیدی شده است. شرط تداوم توفیق در این مبارزه این است که هر کس در سرجای خود محکم بایستد و در هنگام عمل "یک صدا" و "یک حرکت" از دولت و ملت ما صادر شود.
هر ایرانی با شرفی که مواضع خانواده شهید مظلوم مصطفی احمدیروشن را پس از ترور میبیند و میخواند بیاختیار حاضر است بر دستان پدر او و گوشه چادر مادر و همسرش که نماد عفت و پاکدامنی و شرف آنهاست بوسه زند. دانشگاه شریف اگر تنها همین دانشمند مسلمان و با شرف را تربیت کرده باشد باید به خود ببالد که در خط ملت حرکت کرده است. دانشگاهها و حوزههای ما پر از علما ودانشمندان بیادعا، گمنام و پرکاری است که هر روز به مجد و عظمت ایران میافزایند.
مزارع و کارخانجات ما مملو از انسانهایی است که به پیشرفت کشور میاندیشند و دامن آنها از آلودگیهایی که دشمن از طریق جنگ نرم در جامعه ما تولید میکند پاک است.
بازار اسلامی مملو از انسانهای متدینی است که فقط به سود خود نمیاندیشند بلکه استقلال اقتصادی و ملی را آرمان خود میدانند و دامن آنها از بازیهای دلال مآبانه پاک است. رهبری هوشمند انقلاب چه در زمان امام (ره) وچه در زمان مقام معظم رهبری حضرت آیتالله العظمی امام خامنهای مستظهر به پشتیبانی چنین ملتی است و لذا در جنگ نابرابر با آمریکای جهانخوار هیچگاه کم نیاورده است.
انتخابات نهمین دوره قانونگذاری در راه است. ملت ایران با علم به توطئههای دشمن در این انتخابات پس از شرارتهای اهل فتنه در سال 88 حساب ویژهای برای حضور در انتخابات باز کرده است.
انتخابات آینده تنها رای به یک یا چند نامزد برای ورود به خانه ملت نیست. انتخابات آینده تنها رای برای رسیدن به مطالبات قانونی نیست. انتخابات آینده میدانی برای تثبیت انقلاب و دفاع از حیثیت ملی و پاسخ اهانتهای آمریکا به مبانی مردمسالاری دینی است.
حضور در انتخابات آینده یعنی عبور از توطئههای نرم و سخت دشمن. حضور در انتخابات آینده یعنی شکست مدلهای انقلابات مخملی از نوع مدل روسی، مدل ترکیهای و مدل وال استریتی است.
حضور در انتخابات آینده یعنی پاسخی قاطع به تحریمهای نفتی و تهدیدات تو خالی نظامی.
حضور در انتخابات آینده یعنی بر هم زدن تمرکز دشمن روی فروکاهش مشارکت سیاسی به منظور علامت سئوال گذاشتن بر روی مشروعیت سیاسی نظام.
حضور در انتخابات یعنی تجلیل از دانشمندان شهید هستهای بویژه شهید مصطفی احمدیروشن که جان خود را در راه استقلال علمی کشور فدا کردند.
|