«از دانشمندی پرسیدند: چگونه ای؟ گفت: چگونه باشد کسی که هر روز، عمرش کم می شود و گناهش، زیاد!»
«از عارفی پرسیدند: چرا مدح گرسنگی گویی؟ گفت: اگر فرعون، گرسنه می بود، هرگز «أَنَا رَبُّکُمُ اْلأَعْلی» نمی گفت».
«عارفی گوید: لذت عفو، بیشتر از انتقام است؛ زیرا عفو، لذت سپاس را در پی دارد و انتقام، پشیمانی را».
«علامه طباطبایی می گوید: ممکن است انسان گاهی از خدا غافل شود و خدا یک تب سخت و خطرناکِ چهل روزه به او بدهد برای اینکه یک بار از ته دل بگوید: «یا اللّه» و به یاد خدا بیفتد».
«عارفی روزی به اصحاب خود گفت: چه چیزی بهتر است؟ گفتند: ای شیخ ما، تو خود بگوی. گفت: دلی که در آن همه یاد خدا بُوَد».
«عارفی به مراد خویش را گفت: مرا وصیتی کن! گفت: سفارش پروردگار را به همه پیشینیان و واپسینیان به تو گویم که فرمود: «لَقَدْ وَصَّیْنَا الَّذینَ أُوتُوا الْکِتابَ مِنْ قَبْلِکُمْ وَ إِیّاکُمْ أَنِ اتَّقُوا اللّهَ؛ ما به کسانی که پیش از شما به آنان کتاب داده شده و نیز به شما سفارش کردیم که پرهیزگار باشید.» (نساء:131)»
نظری که تو درباره دیگران می دهی، ممکن است همان نظری باشد که آنها درباره تو دارند. دوری از گمان بد، آیینه ای است که پاداش زیبایی روحت را به تو بر می گرداند؛ می توانید بیازمایید!
|