«اگر فاطمه نبود، شما دو نفر (پیامبر و حضرت علی (علیهما السلام) را نمی آفریدم.» (1) این جمله ای است که خداوند درباره ی مقام بانوی بلند مرتبه ی اسلام (سلام الله علیها) گفته است و آنگاه کسانی پیدا شدند که لگد به دری زدند که سیدالنّساء (س) در پشت آن بود. معلوم است که این عمل و دیگر اعمال ظالمانه ی آنها، نزد خداوند بی جواب نمی ماند. نه مقام حضرت فاطمه زهرا(س) مقام کمی است و نه ستمی که به آن حضرت شد، ظلم کوچکی بود! »
در این مقاله ی کوتاه، به دادخواهی حضرت زهرا(س) از ظلم های رفته بر فرزندانشان می پردازیم.
انتقام از خون محسن
خون حضرت محسن، بی شک بر دستان غاصبان خلافت است. آنهایی که از سر کینه، طفل ششماهه ی حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) را میان در و دیوار گذاشتند.
امام صادق(ع) فرمودند: «نخستین كسى كه درباره ی او محكمه ی عدل در حكومت حقّه تشكیل مى شود، محسن فاطمه است؛ بین او و قاتلش محكمه برگزار مى شود. قُنفُذ و اربابش (عمر بن خطاب) آورده مى شوند و با تازیانه هائى از آتش شلاّق مى خورند. اگر یكى از آن شلاّقها بر دریا زده شود، همه ی اقیانوسهاى جهان از مشرق تا مغرب به جوش مى آید. و اگر یكى از آنها به یكى از كوههاى دنیا بخورد ذوب شود و تبدیل به خاكستر مى گردد. آن دو دشمن خدا با این تازیانه شلاّق مى خورند.» (2)
انتقام خون امام حسن و امام حسین(ع)
از پيامبر اسلام (صلى اللَّه عليه و آله) روايت شده است:
«زمانی که فاطمه در قيامت برآید، پيراهن زهر آلود امام حسن(ع) را بر يك دوش افكنده و پيراهن خون آلود امام حسين(ع) را بر دوش ديگر...» (3)؛ در روایتی دیگر نیز آمده است، دومین درخواست حضرت زهرا(س) از خداوند کریم، این است: «خدایا! حسن و حسین را به من بنمایان.» (4)
رسول خدا(ص) در روایتی درباره ی دادخواهی حضرت فاطمه (س) می فرمایند:
«هنگامى كه روز قيامت شود فاطمه زهراء در حالى وارد صحراى محشر مىشود كه گروهى از زنان شيعيان در اطراف آن بانو خواهند بود. به حضرت زهرا مي گويند:
«داخل بهشت شو»، او مي فرمايد: «وارد بهشت نمي شوم تا بدانم بعد از من با فرزندانم چه کرده اند.» به آن حضرت مي گويند: «در ميان جمعيّت محشر نگاه كن.»
وقتى نظر مي كند حسين را خواهد ديد كه با بدن بى سر ايستاده است! زهرا فریادى مي زند كه من با فرياد او فرياد خواهم زد و عموم ملائكه نيز به فرياد می افتند.
در چنين موقعى است كه خداى قهّار به خاطر ما غضب مي كند و آتشى را كه مدّت هزار سال افروخته اند تا سياه شده و آن را «هبهب» مي گويند و هرگز نسيمى داخل آن نشده، دستور مي دهد تا قاتلين امام حسين و آن افرادى را كه حامل قرآن و تارك اهل بيت پيغمبر بوده اند، بربايد. وقتى داخل آتش شوند، آتش نعره اى مي زند و آنان ناله و زارى مي کنند. آتش مي خروشد و آنان هم به خروش مى آيند، آتش زبانه مي كشد و ايشان به زبان فصيح مي گويند: «پروردگارا! به چه علت آتش را قبل از بت پرستان به ما مسلط كرده اى؟!»
خطاب مي رسد: «كسى كه از روى جهالت عملى را انجام دهد با آن كسى كه بداند و عملى را انجام دهد متفاوت است.» (5)
بهشت و سرانجام رنج های فاطمه(س)
دردها و رنجهای حضرت کوثر(س)، تا انتقام خداوند از فرزندانشان به پایان نمی رسد. به عبارت دیگر، امروز و روزهای دیگر، قلب مهربان مادر هستی در رنج است تا وضعیت فرزندانشان به سرانجام برسد. نخستین سخن حضرت زهرا(س) در بهشت، گویای همین مطلب است.
از سلمان فارسی از پیامبر اکرم(ص) نقل شده است: «هنگامی که فاطمه داخل بهشت می شود و آنچه خداوند برایش مهیا کرده، می بیند، این آیه را تلاوت می کند:
ستایش و سپاس ویژه ی خدایی است که اندوهمان را زدود. همانا پروردگار ما آمرزنده و پاداش دهنده است. پروردگاری که در سایه ی بخشش خود، ما را به بهشت و اقامتگاه همیشگی مان فرود آورد. ما در آنجا با رنج و ملالی رو به رو نمی شویم.» (6)
پاورقی:
_______________
1. شيخ على نمازى، مستدرك سفينة البحار، ج3، ص 168 و 169.
2. ابن قولويه، جعفر بن محمد، كامل الزيارات - نجف اشرف، دار المرتضوية، چاپ: اول، 1356، متن عربی، ص 334؛ با استفاده از نرم افزار جامع الاحادیث شیعه 3/5.
3. قضاعي، محمد بن سلامة، شرح فارسى شهاب الأخبار(كلمات قصار پيامبر خاتم ص) - تهران، مركز انتشارات علمي و فرهنگي، چاپ: اول، 1361، ص: 70؛ با استفاده از همان نرم افزار.
4. بحارالانوار، ج 43، ص 220؛ به نقل از «بدانید من فاطمه هستم»، نویسندگان: واحد پژوهش موعود، تهران، موعود عصر(عج)، چاپ اوّل، 1391، ص 134.
5. مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، زندگانى حضرت زهرا عليها السلام ( ترجمه جلد 43 بحار الأنوار) / ترجمه نجفى - تهران، اسلامیه، چاپ: اول، 1377، ص242؛ با استفاده از همان نرم افزار.
6. القطره، ص 192؛ سوره ی فاطر، آیات 34-35؛ به نقل از کتاب «بدانید من فاطمه هستم»، همان، ص 138-139.
|