سدی محکم در برابر استعمارگران
آیت الله سید محمد باقر حکیم ، فرزند مرجع بزرگ جهان اسلام، آیت الله سید محسن حکیم بود که در 25 جمادی الاولسال 1358ق (1939م) در شهر مقدس نجف ، در خانواده زهد و تقوا و دانش دیده به جهان گشود. تلاش های علمی شهید محمد باقر حکیم ، در سال 1385ق (1965 م) با کسب درجه اجتهاد در رشته فقه ، اصول و علو مقرآنی ، وارد عرصه ای جدید شد . ایشان در سال های 1964 تا 1965 م به عنوان استاد علوم قرآنی در دانشکده اللهیات بغداد به تدریس اشتغال داشت . شهید حکیم به رغم مبارزات سیاسی فراوان، هیچ گاه از دانش و اندیشه فاصله نگرفت و حاصل جهاد علمی او ، تحریر بیش از شصت کتاب و رسالله در رشته های مختلف فقه، تفسیر، علوم قرآنی ، جامعه شناسی ، اقتصاد ، تاریخ و علوم سیاسی است . از استادان نام ایشان می توان به آیات عظام سید یوسف حکیم ، سید ابوالقاسم خویی، سید محمد باقر صدر وتنی چند از برگان حوزه نجف نام برد. شهید آیت الله سید محمد باقر حکیم ، فعالیت سیاسی اش را از سال 1957م آغاز کرد.در سال 1959 در بنیان گذاری ( حزب الدعوه الاسلامیه ) زیر نظر پدرش مشارکت داشت. وی در سال 1970 دو بار دستگیر شد. در آخرین بار پس از آزادی ، قبل از آن که پلیس مخفی عراق متوجه شود ، توانست ازعراق خارج شده و به سوریه عزیمت کند. درسال 1980 هم زمان با شهادت هم رزمش ، شهید سید محمد باقر صدر به ایران پناهنده شد . در سال 1982، 125 تم از اعضای خانواده اش توسط پلیش عراق دستگیر شدند و سپس 29 تن از آنان به شهادت رسیدند. شهید آیت الله محمد باقرحکیم با همکاری چند تن از دوستانش ، در سال 1362ش ، مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق را در ایران تشکیل داد . ایشان در ابتدا به عنوان سخنگوی مجلس مشغول به فعالیت شد و چهار سال بعد ، در سال 1366 به ریاست مجلس برگزیده شد. تقریباً در همین سال ، مجلس اعلا، یک شاخه نظامی تشکیل داد که بعدها سپاه بدر نام گرفت. شهید حکیم ، شخصاً فرماندهی سپاه بدر را بر عهده داشت. آیت الله حکیم در مدت 22 سال تبعید ، از هفت حادثه سوء قصد که توسط رژیم بعثی ترتیب داده شده بود، جا سالم به در برد. محمدباقر حکیم ، در آخرین روز از این میهمانی چندین سالله ، با حضور در نماز جمعه تهران در 19/12/82 و ایراد سخنرانی قبل از خطبه های نماز ، خطاب به مردم سرافراز ایران فرمود: ( ما، یعنی تمام عراقی ها و مجاهدین عراقی که در این کشور باعطر نفس های شهیدان نفس کشیدند،از آن ها الگو پذیرفتند واین شهیدان را اسوه خود قرار دادند، ازتمامی محبتهای شما ملت عزیز و بزرگوار تشکر می کنیم) . شهید حکیم در حالی که بغض گلویش را می فشرد، با یاری گرفتن از اشک های درگونه اش ، چنین گفت: ( امروز به مرحله ای رسیده ام که باید پایان این دوره باشد، اما از خداوند متعال می خواهیم که این آخرین دیدار من با شما نباشد و بتوانم این عهد را مجدداً با شما ملت عزیز و بزرگوار تجدید کنم)
بازگشت به وطن
شهید آیت الله سید محمد باقر حکیم ، پس از سال ها هجران ودوری از وطن ، در روز بیستم اردیبهشت 1382، رد حالی که امریکایی ها ورود سپاه بدر را به عراق ممنوع اعلام کرده بودند، از طریق بصره ، وارد وطن خود شد و با بی سابقه ترین استقبال مرمی از سوی عشایر و قبایل عرب ساکن دردو سوی رودهای دجله وفرات تا نجف اشرف مواجه گردید. این استقبال و نیز استقرار وی در نجف اشرف نگرانی مملموسی را در میان محافل سیاسی غرب ایجاد کرد.شهید آیت الله سید محمد باقر حکیم ، تا آخرین لحظات از پای ننشست و لحظه ای در اراده آهنینش رخنه راه نیافت . ایشان دقایقی پیش از شهادت ، در آخرین نمازجمعه شهر نجف اشرف ، در 7/6/1382 بهافشاگری و اعتراض پرداخت و فرمود:( نیروهای اشغالگر به وظایف حقوقی خود عمل نکرده اند که این را باید محکوم کرد و ما این شیوه را محکوم می کنیم و نیروهای اشغالگر را مسئول فقدان امنیت در این کشور می دانیم. ما از ابتدا اعلام کردیم که نیروهای اشغالگر باید بگذارند عراقی ها خودشان مسئولیت امنیت در این کشور را به عهده بگیرند و گفتیم که یک نیروی مومن عراقی باید تشکیل شود تامسئولیت حفاظت از اماکن مقدس عراق را به عهده بگیرد، چون نیروهای اشغالگر نمی توانند به این اماکن نزدیک شوند.) زمان پرواز فرا رسیده بود. نماز جمعه به پایان آمده و روح تطهیر یافته نمازگزاران به همراه مقتداو رهبرشان آماده پرگشودن بود. لحظه ، لحظه اوج گرفتن بود و خبر آن چنین در یادها باقی ماند: ( بر اثر انفجار شدید یک خودروی بمب گذاری شده در مقابل حرم امام علی (ع) در نجف اشرف، آیت الله سید محمد باقر حکیم و 82 نفر ازنمازگزاران شهید و230 نفر زخمی شدند. قسمتی از مرقد حضرت علی (ع) فرو ریخت و شمار زیادی از نمازگزاران زیر آوار ماندند. این خودرو ، در مقابل در جنوبی بارگاه امام پارک شده بود و به نظر می رسید که تروریستها، از برنامه ورود و خروج آیت الله حکیم از این در اطلاع داشتند .) سید محمد باقر حکیم در کنار آرامگاه پدرش ، آیت الله سید محمد حسن حکیم در ( باب الفبله) حرم مطهر حضرت علی (ع) پس از طواف در حرم مطهر و قرائت دعاهای مخصوص زیارت حضرت ، به نیابت از آن شهید ، به خاک سپرده شد.
توجه امام خمینی (ره) به خاندان حکیم
حضرت امام خمینی رحمه الله به خاندان حکیم و مبارزات آنان در عراق عنایت ویژهای داشته ، به مناسبتهای مختلف ، با صدور پیام هایی ، یاد و نام آن بزرگواران را در جامعه اسلامی زنده نگه می داشت . ایشان در جمله ای ، خاندان حکیم را ( آل شهادت و فقاهت) لقب دادند و در یکی دیگر از این پیامها فرمودند: ( شما و ما شاهد بودیم که این حزب فاسد ( بعثی) ، با مرحوم آیت الله حکیم و آقازاده های معظم ایشان چه ها کردند و آن سید بزرگوار و مظلوم در آخر عمر با چه خون دل به اجداد بزرگوارش ملحق شد وشاهد حبس و زجر و فشار به فرزندان محترم ایشان بودید....)
بخشی از پیام مقام معظم رهبری
مقام معظم رهبری ، در گوشه های از پیام تسلیت شهادت آیت الله حکیم ، به بیان ویژگی های ممتاز آن شهید پرداخته و فرمودند: ( این شهید عزیز ، عالم مجاهدی بود که سال های متمادی برای احقاق حق ملت عراق با رژیم خبیث صدام مبارزه کرد و پس از سقوط آن مجسمه شر وفساد در مقابله بااشغالگران امریکایی و انگلیسی همچون سد محکمی ایستاد و مبارزه ای دشوار را با نقشه های شوم آنان آغاز کرد و خود را برای شهادت در راه این جهاد بزرگ و پیوستن به خیل شهیدان خاندان معظم آل حکیم و دیگر شهیدان علم و فضلیت در عراق آماده کرده بود./ح
منبع:نشریه فرزانگان شاهد ویژه نامه شهدای روحانیت ،نمایندگی ولی فقیه در سپاه .فروردین 1390 |