پاسخ :
نون ساكن وقتي در مجاورت حروف بيست و هشت گانه الفبا قرار ميگيرد، داراي احكام متفاوتي ميشود، (كه در "علم تجويد" به تفصيل به آن پرداخته شده) كه يكي از آن احكام، "ادغام" است; يعني هنگامي كه نون ساكن به حروف "يرملون" (ي ـ ر ـ م ـ ل ـ و ـ ن) ميرسد خوانده نميشود و به جاي آن حرف بعدي مشدد ميگردد.
مثال: "أن يَفْعَلُوا" را "اَيّفعَلوا" ميخوانيم.( حلية القرآن، سيد محسن موسوي بلده، ص 85، نشر سازمان تبليغات اسلامي. )
نون ساكن هر گاه به حرف بأ برسد به ميم خالص (بدون ادغام) تبديل ميشود. مانند: "اَنْ بُورِكَ" كه خوانده ميشود: "ام بوُرِكَ".
نون "أنتم" اخفا شده است زيرا به حرف تأ رسيده است (حرف تا از حروف "مابقي" استكه نون ساكن هر گاه به آن برسد اخفا ميشود و حروف "مابقي" عبارتند از حروف الفبا به غير از حروف "با" و حروف "يرملون").
بقية نونها يا اظهار ميشوند (ان) و يا اقلاب "امداً بعيدًا".
هر گاه ميم ساكن نزد "فا" و "و" قرار گيرد، اظهار ميشود و چون مخرج ميم با فا و واو نزديك است; لذا امكان ادغام آنها وجود دارد، بنابراين بايد بر اظهار كامل آن مواظبت كرد تا ادغام ياد شده پيش نيايد; به چنين مراقبت ويژهاي "اشدّ اظهار" گفته ميشود (پس اشدّ اظهار، اظهار غير متعارف ميم ساكن نيست). مانند: "وَ مالَهُم في الأرض".( ر.ك: پژوهشي در علم تجويد، ابوالفضل علامي، ص 199 و 202، پژوهشكده تحقيقات اسلامي سپاه. ) |