پرسش:
چرا مثل افرادى كه عاشق خدا هستند ما در خود عشقى نداريم؟
پاسخ:
محور عشق و محبّت درك جمال و زيبايى و كمال است. ظهور فعلى آن در انسان آن زمانى است كه انسان دركى از جمال، كمال و زيبايى خاص داشته باشد. و نبود عشق و محبّت در انسان آنجايى كه جمال، زيبايى و كمال نمى بيند يك امر طبيعى است. انسان قبل از اين كه محبّت او به غيرتعلّق بگيرد به نفسش تعلّق گرفته، با محبّت و عشق ذاتى به خود زندگى مى كند.
زيرا خود را داراى كمال وجودى، و جميل مى بيند. هر چند ناآگاهانه باشد. بنابراين بايد در عشق به خدا بكوشيم، جمال و كمال او درك كنيم پس از درك عشق به او امرى حتمى خواهد بود. مى توان گفت ما عاشق به دنيا مى آييم امّا محبوب خويش را انتخاب مى كنيم. اينكه بدانيم پشت در كسى هست احساسى را بر نمى انگيزد، ولى شناخت دوستى و دشمنى او تحرك مى آورد. اين موضوع درباره خداوند هم صادق است. بايد لطف و مهر گسترده او و نعمتهايش را شناخت. زبان ائمه((عليهم السلام)) و هدايت آنان راه را خيلى نزديك مى كند./ح |