پرسش:
آيا اميدوارى به رحمت خداوند زمينه ارتكاب گناه نمى شود؟
پاسخ:
كسانى كه با اميد به رحمت خداوند گناه مى كنند بايد بدانند خداوند همان گونه كه داراى رحمت است، كيفر وى نيز براى گناهكاران آماده است; بنابراين، اشتباه است كه تنها به رحمت خدا توجّه كنيم و خويشتن را از خشم او درامان بدانيم. در روايات مى خوانيم كه مؤمن داراى دو نور است: نور «خوف» و نور «رجا» كه هر يك وزن شوند از ديگرى افزون تر نيست; بنابراين اگر اميد كسى بيشتر از ترسش باشد، داراى ايمان ضعيف خواهد بود. بايد كوشش كرد تا بيم و اميد به موازات هم رشد كنند تا مبتلا به گناه نشويم و چنين است كه انسان هيچ گاه براى انجام گناه گستاخ نمى شود.
ثواب هاى بسيارى كه براى خواندن سوره ها و آيات قرآن و ادعيه ذكر شده است با توجّه به اصل مذكور باعث گستاخى انسان نمى شود. با توجّه به رحمت گسترده خداوند تحقّق اين وعده ها بعيد نيست و خداوند مى تواند براى كار كوچك، ثواب بزرگ بدهد، ولى هيچ گاه نمى توان يقين كرد كه اين گونه كارها مورد قبول خداوند واقع مى شود. گناهكار از تقوا برخوردار نيست و خداوند اعمال خير را تنها از اهل تقوا مى پذيرد./ح |