امیرالمؤمنین علی (ع) :مَن ضُيِّقَ عَلَيه ذاتُ يَدِهِ فَلَم ير أن ذلِكَ مِنَ اللّه تَمحيصٌ فَقَد ضَيَّعَ مأمولاً؛
هركس خداوند روزگارى بر او سخت گيرد و آن را آزمايشى از سوى خداوند نبيند، اميد [به پاداش] را تباه كرده است. نهج البلاغة : حكمت ۲۴۴