لقمان حكيم عليه السلام: عَلَيْكَ بِقَبُولِ الْمَوْعِظَهِ وَالْعَمَلِ بِها فَإِنَّها عِندَ الْمُؤْمِنِ أَحْلى مِنَ الْعَسَلِ الشَّهْدِ (اعلام الدين، ص79 )
موعظه را بپذير و به آن عمل كن، زيرا موعظه نزد مؤمن از عسل ناب شيرين تر است.
**********************************
آيا وارد شديم در اين ميهمانخانه ؟!
اين ضيافت ، همه اش ترك است؛ ترك شهوات از قبيل خوردنيها، نوشيدنيها و جهات ديگرى كه شهوات انسان اقتضا مى كند. خداوند دعوت كرده است ما را به اينكه شما بايد وارد بشويد در اين ميهمانخانه و اين ضيافت هم جز ترك، چيزى نيست؛ ترك هواها، ترك خوديها، ترك منيّتها. اينها همه در اين ميهمانخانه است و ما بايد حساب كنيم، ببينيم كه آيا وارد شديم در اين ميهمانخانه يا اصلًا، وارد نشديم؟! راهِمان دادند به اين ضيافتخانه يا نه؟! استفاده كرديم از اين ضيافت الهى يا نه؟!
( صحیفه امام خمینی، ج 21، ص45 )
**********************************
مقابله به مثل نکن !
شرح حدیث از حضرت آیت ا.. العظمی امام خامنه ای (مدظلّه العالی)
عَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ(ع) قَالَ : اصْبِرْ عَلَى أَعْدَاءِ النِّعَمِ فَإِنَّكَ لَنْ تُكَافِئَ مَنْ عَصَى اللَّهَ فِيكَ بِأَفْضَلَ مِنْ أَنْ تُطِيعَ اللَّهَ فِيهِ . ( امالی ص 158 )
مراد از (أَعْدَاءِ النِّعَمِ) کسانی هستند که با نعمت هایی که خدای متعال به شما داده ، با این نعمتها دشمن اند. نعمتِ علم، نعمت آبرو و حیثیت بین مردم، نعمت های گوناگون دیگری که خدا به شما داده، دشمن اند یعنی حسودی می کنند. در واقع آن کسی که حسادت می کند، و با شما دشمنی می کند بخاطر لطفی که خدا به شما کرده، با شما دشمن نیست، بلکه با آن نعمت ها، با آن امتیازاتی که شما دارید، با آنها دشمن است. می فرماید: اصْبِرْ عَلَى أَعْدَاءِ النِّعَمِ، صبر کن! مقابله به مثل نکن! اگر آنها علیه شما حرفی می زنند، توطئه ای می کنند، کاری می کنند ، پاسخِ دشمنیِ آنها را با صبر بده ! نه با عمل متقابل. فَإِنَّكَ لَنْ تُكَافِئَ مَنْ عَصَى اللَّهَ فِيكَ بِأَفْضَلَ مِنْ أَنْ تُطِيعَ اللَّهَ فِيهِ، می فرماید: کسی که در مورد تو خدا را معصیت کرده است تو در مقابل او خدا را اطاعت کن! (بخاطر این اطاعت الهی ، تفضّلات بیشتری از جانب خدا شامل حالتان می شود) و این بهترین مقابله با حسودان است. این مثل این می ماند که فرض کنید کسی بر ثروت شما حسودی می کند، بهترین راه مقابله با او این است که ثروت شما ده برابرِ این مقدار گردد. او دشمن شماست بخاطر این که شما بین گروهی از مردم آبرومندید، حیثیّتی دارید . بهترین مجازات او این است که شما کاری کنید که آبرویتان ده برابر شود. (11/9/ 1393 )
**********************************
حافظا ترک جهان گفتن طریق خوشدلی است
( از فرمایشات آیت الله مجتهدی تهرانی - ره)
کسی که دخل و خرج های او حلال و همه واجبات خود را به جای آورده باشد و حقوق الهی را ادا نموده باشد، به دقت به حساب او رسیدگی می کنند، پس حال کسانی مثل ما که غرق فتنه دنیا شده ایم و خود را به حلال و حرام آن آلوده کرده ایم، و نه از شبهات آن دوری می کنیم و نه از شهواتش، نه از اموالش می گذریم و نه از لذاتش چگونه است؟ ! شکم های گرسنه در اطراف ما زیاد هستند اما ما انواع غذا ها و نوشیدنی ها را می خوریم و شکرگزار نیستیم. آه که چقدر مصیبت ما بزرگ است و چقدر بلیّه ما عظیم است. چه قدر ما در روز قیامت دچار حسرت و پشیمانی و حیرت خواهیم شد و چه قدر اندوه و ماتم انتظار ما را می کشد و این همه حسرت و پشیمانی برای ما سودی ندارد. نمی دانیم که دنیا با ما چه خواهد کرد و فردا در حضور پادشاه قهّار از عهده جواب چگونه بر می آییم؟ خوشا به حال کسانی که از دنیا محروم و بی نصیب هستند.
از زبان سوسن آزاده ام آمد به گوش کاندر این دیر کهن حال سبکباران خوش است
حافظا ترک جهان گفتن طریق خوشدلی است تا نپنداری که احوال جهانداران خوش است
[ محمودی گلپایگانی ، در محضر مجتهدی ، ج2 ، انتشارات مستجار ، ص 256 ، 1392 ]
**********************************
همه سوار بر ماشین دنیا هستیم و از جادۀ زندگی می رویم !
ما در این دنیا گویا در جاده ای در حال حرکت هستیم. روزی به دنیا آمده ایم و روزی هم از آن خواهیم رفت. بنابراین صحنۀ دنیا محل عبور و مرور است. حال یکی این جاده را پنجاه سال می رود و دیگری چهل سال و کسی نیز هشتاد سال. یکی اول جاده است، یکی وسط جاده و دیگری نیز آخر جاده قرار دارد و فرق نمی کند همه مسافرند. در حالی که همه سوار بر ماشین دنیا هستیم و از جادۀ زندگی می رویم؛ اما اینکه سراشیبی آن کجا و سرپایینی آن کجاست، آیا جاده مستقیم و دارای آسفالت و اتوبان است یا نه، و اینکه دست اندازهایش در کجا واقع شده است؟ اینها را بایستی بدانیم و چگونگی رانندگی در وضعیت های مختلف آن را نیز باید به درستی درک کنیم. اما در این چهار حالتی که گفته شد چه باید کرد؟! باید تقوا را پیشه خود کرد ، تقوی، یعنی اینکه در صافی، سربالایی، سراشیبی و در دست انداز جادۀ زندگی خودت را کنترل کنی. ... یعنی در سربالایی ها در عبادات کم نیاور! کوتاهی در نماز، خمس، روزه، حج، زکات را توجیه نکن ! در صدد جبران آن باش. در سراشیبی غضب و شهوت خودت را نباز. دندۀ ماشینت را خلاص نکن. در شهوت اگر کنترل خود را از دست دادی دیگر تمام است، با یک نگاه و یک کلام ممکن است عاقبتت بسوزد و دود گردد.
( دکتر رفیعی ، آموزههاي قرآني خطبه فدكيه3(جايگاه تقوي) ، پژوهشکاه باقر العلوم )
**********************************
شعار گَبران و عَملِ اهلِ خلاف
محدث قمی (ره) در شرح حال سید صدر الدین عاملی اصفهانی (ره) می نویسد : ایشان نسبت به انجام فریضه امر به معروف و نهی از منکر اهتمام ویژه داشت. تظاهر به گناه و معصیت را بر نمی تافت و در اصفهان به اقامه حدود می پرداخت. این بزرگوار یک وقت در مجلسی که به مناسبت عزای حضرت سیدالشهدا علیه السلام برپا شده بود حاضر شد. در آن مجلس، جماعتی از اعیان و اشراف و یکی از شاهزادگان که ریشش را تراشیده بود، شرکت داشت. وقتی نظر آن بزرگوار به صورت او افتاد، فرمود: «حَلْقُ اللِّحْیَهِ مِنْ شَعارِ المـَجـُوسِ وَ صـارَ مـِنْ عـَمـَلِ اَهـْلِ الْخـِلافِ » ؛ تراشیدن ریش ، از شعار گَبران و عمل اهل خلاف است و این مرد، ریش خود را تراشیده و آمده در مجلسی که برای عزای سیدالشهدا علیه السلام است و لذا برای نهی از منکر و اعتراض، در آن مجلس نماند و بیرون رفت.
[ منتهی الامال ، ج5 ، صص 63-64 ]
**********************************
عباس جان ، خدا بزرگ است !
خواهر گرامي شهيد سرلشگر عباس بابايي نقل مي كنند: در سال 1353 همراه همسرم كه از كاركنان نيروي هوايي ارتش بودند؛ در منازل سازماني پايگاه دزفول زندگي مي كرديم. حدود دو سال مي شد كه عباس از آمريكا برگشته بود و به منظور گذراندن دوره تكميلي خلباني هواپيماي اف 5 به پايگاه دزفول منتقل شده بود. در آن زمان او هنوز ازدواج نكرده و بيشتر وقتها در كنار ما بود. به ياد دارم روزي از روزهاي ماه مبارك رمضان بود و طبق معمول عباس صبح قبل از رفتن به محل كار به خانه ما آمد. چهره اش را غم و اندوه پوشانده بود و ناراحت به نظر مي رسيد. وقتي دليل آن را جويا شدم، با افسردگي گفت: نمي دانم چه كار كنم؟ به من دستور داده اند كه امروز را روزه نگيرم. با شگفتي پرسيدم: براي چه؟ عباس ادامه داد: يكي از ژنرالهاي آمريكايي به پايگاه آمده و قرار گذاشته است تا امروز ناهار را در باشگاه افسران و با خلبانان بخورد؛ به همين خاطر فرمانده پايگاه به خلبانان دستور داده تا امروز را روزه نگيرند. او را دلداري دادم و گفتم: عباس جان! خدا بزرگ است. شايد تا ظهر تصميمشان عوض شد. او درحالي كه افسرده و غمگين خانه را ترك مي كرد، رو به من كرد و گفت: خدا كند همانطور كه تو مي گويي بشود. ساعت سه بعد از ظهر بود كه عباس به منزل ما آمد. او خيلي خوشحال به نظر مي رسيد. با ديدن من گفت: آبجی! هنوز روزه هستم. من شگفت زده از او خواستم تا قضيه را برايم تعريف كند. عباس كمي به فكر فرو رفت و در حالي كه از پنجره به دور دست مي نگريست، آهي كشيد و گفت: آبجی! ژنرالي كه قرار بود ناهار را با خلبانان بخورد، قبل از ظهر به هنگام پرواز با كايت در سد دزفول سقوط كرد و كشته شد.
[ كتاب پرواز تا بي نهايت ]
**********************************
یک استفتاء
سوال: کارمند ادارهای هستم و گاه به دستور رئیس اداره، در گزارشها اعدادی را به صورت نادرست جابجا میکنم. این عمل چه حکمی دارد؟ آیا حقوقی که میگیرم حرام است؟
جواب: اگر دروغ محسوب شده و یا خلاف مقررات باشد، جایز نیست هر چند مجرد آنچه در سؤال مرقوم شده موجب حرمت حقوق دریافتی نمیشود.
استفتائات مقام معظم رهبری - www.khamenei.ir