يادآوري
در مقاله پيشين، گفتيم که محمدبن عبدالوهاب با آن که به هيچ روي مجتهد نبود و صلاحيت اظهارنظر در مسائل فقهي را نداشت، ديدگاه هاي فقهي شاذي را ارائه کرد. اما از آن بدتر اين است که وي و پس از وي پيروانش، برپايه اين ديدگاه هاي فقهي شاذ، به ريختن خون مردم و غارت اموالشان پرداختند و نظريه پردازي هاي خطرناک خود را به عرصه عمل کشاندند.
ادامه جنايات، پس از محمدبن عبدالوهاب
محمد بن عبدالوهاب، در سال 1206 قمري درگذشت، اما جرياني که با بهره گيري از نيروي شمشير بنيان نهاده بود، با بهره گيري از همان نيرو به گسترش خود ادامه داد. پس از او، فرزندانش که با لقب «آل الشيخ» شناخته شدند، جانشينان او به شمار رفتند و رهبري فکري وهابيت را برعهده گرفتند. همچنان که پس از محمد بن سعود، فرزندان او نيز که «آل سعود» نام داشتند، جانشينان پدر تلقي و رهبري سياسي وهابيت را عهده دار شدند. عبدالعزيز بن محمد بن سعود، با لشکرکشي به دورترين نقاط نجد، سياست پدر را در حمايت نظامي از جريان وهابيت، پي گرفت و بر توسعه فتوحات تاکيد کرد و بر اين پايه، با پادشاه وقت عثماني که شريف غالب نام داشت، درگير شد و اين سرآغاز جنگ هاي خونين وهابيان و پادشاهان عثماني بود که سال ها ادامه پيدا کرد و به کشته شدن عده بسياري از دو طرف انجاميد. پس از عبدالعزيز بن محمد، فرزندش سعودبن عبدالعزيز که به تعبير محسن امين «از پدرش وهابي تر بود»،(1) شدت عمل بيشتري نشان داد و مسلمان را کافر شمرد و آنان را از حج باز داشت و بسياري از قبايل مسلمان را به عنوان جهاد در راه خدا، غارت کرد و به جنگ هاي پدرش با پادشاه عثماني، استمرار بخشيد(2). او همچنين، در سال 1216 قمري با لشکري بزرگ از بدويان نجدي، عراق را مورد حمله قرار داد و کربلا را محاصره کرد و پس از ورود به آن، بسياري را از لب تيغ گذراند و حرم امام حسين(ع) را تاراج و قبر آن حضرت را ويران کرد و با تاسي به پادشاهان سفاک اموي و عباسي، هرگونه بي حرمتي را نسبت به آن مضجع شريف روا داشت.(3) هم چنان که نجف اشرف را نيز بارها مورد هجوم قرار داد و در سال 1225 قمري، ده ها تن از زائران عتبات را قتل عام کرد(4). اين تنها بخشي از جنايات هولناک وهابيان بود. نمونه ديگر اين جنايات را بايد در هجوم آنان به طايف در ذي قعده سال 1217 قمري جست که بنا بر گزارش منابع تاريخي، يک قتل عام وحشيانه و کم نظير بود؛ زيرا که آنان به کودکان نيز رحم نکردند و حتي طفل شيرخوار را در آغوش مادرش سربريدند. هم چنان که به مساجد حمله بردند و نمازگزاران را در حين نماز به خاک و خون کشيدند.(5) در واقع سعود بن عبدالعزيز با اين روش ضد اسلامي، مدعي آن بود که مي خواهد اسلام را محقق کند! او با همين ادعاي پوشالي و دروغين، سرانجام بر مکه و مدينه نيز مسلط شد و همه آثار اسلامي و قبور بزرگان اسلام را محو کرد! او حتي در سال 1221 قمري، گنجينه ارزشمند و بي نظير حرم نبوي که شامل آثار هنري گران بها و هداياي منحصر به فرد بود به غارت برد و مزار ائمه بقيع(ع) را با خاک يکسان کرد(6). پس از او فرزندش عبدا... به اين شيوه ضداسلامي ادامه داد و به اين ترتيب، آل سعود يکي پس از ديگري رهبري سياسي نجد را برعهده گرفتند و همپاي آل شيخ که رهبران مذهبي آن به شمار مي رفتند، به تحميل جريان انحرافي وهابيت پرداختند و هر کدام به نوبه خود، تصوير زشتي از خشونت و ويرانگري را به نمايش گذاشتند که هنوز هم دنباله آن در بسياري از کشورهاي منطقه مانند عراق، پاکستان و افغانستان ديده مي شود؛ چه بدون ترديد حملات انتحاري و تروريستي که در حال حاضر، همه روزه در اين کشورها به کشته و زخمي شدن ده ها زن و کودک مي انجامد، محصول مستقيم وهابيت و يادگار سياست هاي آل سعود در طول دو قرن گذشته است.
نقش استعمار در گسترش وهابيت
بي گمان نقش استعمار را در بسياري از جريان هاي انحرافي دو قرن اخير، نمي توان ناديده گرفت. استعمار، خواه به عنوان باني اين جريان ها و خواه به عنوان حامي آن ها، همواره نقش خود را ايفا کرده است. جريان انحرافي وهابيت نيز طبيعتا از چشم آن ها پنهان نبوده و مورد توجه آن ها قرار داشته است. «خاطرات جاسوس انگليسي مستر همفر» که دولت استعمارگر بريتانيا را باني اصلي جريان وهابيت معرفي کرده و اساسا محمدبن عبدالوهاب را عنصر انگليس برشمرده، شاهدي بر اين موضوع به شمار رفته است(7). هرچند امکان دارد برخي جهات اين مدعا غيرمسلم و به بررسي هاي بيشتري نيازمند باشد، ولي بنا بر گزارش منابع معتبر تاريخي، مسلم است که پس از جنگ جهاني دوم، بريتانيا نخستين کشوري بود که حکومت آل سعود را به رسميت شناخت و از استقلال آن با سلطنت اميرعبدالعزيز آل سعود به عنوان «پادشاه نجد»، حمايت کرد و بودجه هنگفتي را که بالغ بر 40000 ليره انگليسي در ماه بود، براي کمک به آن اختصاص داد!(8) مجموع پولي که دولت بريتانيا تنها از سال 1917 تا 1923 ميلادي، به حکومت وهابي نجد پرداخته، حدود 542000 جنيه انگليسي بوده است.(9) البته اين مبلغ هنگفت پس از آن در اختيار حکومت وهابي قرار گرفته که اين حکومت در قراردادي بي شرمانه، تامين منافع بريتانيا در منطقه را رسما برعهده گرفته است!(10) اين حکومت عملا نيز از سال 1332 تا 1336 قمري، در جبهه انگليس بر ضد حکومت مسلمان عثماني جنگيد!(11) اين موضوع به روشني پيوند ديرينه وهابيت با استعمار پير را ثابت مي کند و نشان مي دهد که اين جريان شوم انحرافي، ادامه حيات خود را مرهون حمايت هاي بي دريغ دول غرب است و از ديرباز هدفي جز تامين منافع غرب در منطقه نداشته است.
...............................................
پي نوشت ها :
1 - امين، محسن (د.1371ق)؛ کشف الارتياب في أتباع محمد بن عبدالوهاب، ص 14، موسسه انصاريان.
2 - آلوسي، محمود شکري (د.1342ق)؛ تاريخ نجد، ص 94، المطبعة السلفية، 1347ق.
3 - کشف الارتياب في أتباع محمد بن عبدالوهاب، ص 20 .
4 - همان منبع، ص 21 .
5 - همان منبع، ص 24 .
6 - همان منبع، ص 36 .
7 - بنگريد به: خاطرات همفر، جاسوس انگليسي در ممالک اسلامي، ترجمه محسن مويدي، موسسه انتشارات اميرکبير، 1362 .
8 - کشف الارتياب في أتباع محمدبن عبدالوهاب، ص49 .
9 - جنيه، بر وزن امير و عراقي ها آن را جنيه بر وزن هنديه تلفظ کنند. پولي است که به دست انگليس ها به مصر داده شده. جنيه در اصل نام سرزميني است در افريقيه و مشهور است که طلا و بندگان از آنجا آورند. بنگريد به: لغت نامه دهخدا، ذيل واژه جنيه.
10 - کشف الارتياب في أتباع محمدبن عبدالوهاب، ص 49 .
11 - علي، عبدا... محمد (معاصر)؛ معجم ماألفه علماءالأمة ضدالوهابية، ص 2، بي نا، بي تا.
.............................................
نویسنده: علي بابايي آريا.
تهیه و تنظیم: حجة الاسلام حاج سيدمحمدباقري پور
منبع: http://hodablog.net