حجة الاسلام محسن قرائتی، استاد قرآن با توصیه به عزاداران حسینی نسبت به شیوه عزاداری و انعکاس بیرونی آن تصریح کرد: "خیلی افرادی که مثلاً نوع خاصی عزاداری می کنند(از جمله قمه زنی)، این مثلاً پهلوی خودش، به عشق امام حسین است، اما وقتی فیلم برداری می کنند، می برند کشورهای خارج، یک روان شناس هم می گوید این ها یک مرض روانی دارند: خودزنی. خودشان را می زنند..."
استاد قرائتی در ادامه، ضمن ردّ ملاک قرار دادن مطلق تحلیل و نظر دشمن نسبت به أعمال عبادی مسلمانان، أعمال و رفتار دینی را به دو بخش تقسیم نمود: آن دسته ازأعمالی که دارای صراحت و نص قرآنی و روایت قطعی از اهل بیت علیهم السلام دارد، اگر چه مورد تمسخر دشمنان دین واقع شود چون در متن دین است لازم الاجرا است.
وی با استناد به آیه ی لاَ يَخَافُونَ فِی اللهِ لَوْمَةَ لاَئِمٍ گفت: "مردان خدا از ملامت ها و نیش و نوش ها هراسی ندارند... اگر حرف از کتاب الله بود، اگر حرف از اهل بیت بود، روایت قطعی بود، روی چَشم، همه ی دنیا بخندند، ما (به وظیفه مان) عمل می کنیم."
این استاد قرآن با اشاره به إعمال کارهایی سلیقه ای در عزاداری ها از جمله برخی سنت های معروف در بین مسلمانان مانند: قمه زنی، عزاداران را به مراقبت و مواظبت توصیه نمود تا آنچه به نام عزاداری انجام می شود چنانچه فاقد تصریح قرآنی و روایت اهل بیت است درصورت سوء استفاده دشمن، کنار گذارده شود.
حجة الاسلام محسن قرائتی افزود: "معلوم می شود دشمن تمام حرکات، حتی تمام کلمات ما را زیر نظر دارد و از هر فرصتی بتواند ضربه می زند."
وی در پایان با اشاره به نمونه ای قرآنی از سوء استفاده ی دشمنان پرداخت و گفت: "یک کلمه "راعنا" گفتند مسلمانها، ببین دشمن چه (سروصدایی) راه انداختند."
در تکمیل مطلب فوق، با مراجعه به سایت قرآنی تبیان در خصوص سوء استفاده یهودیان از بکار بردن کلمه "راعنا" توسط مسلمانان و در شأن نزول آیه ی سوره :يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَقُولُواْ رَاعِنَا وَقُولُواْ انظُرْنَا وَاسْمَعُوا ْوَلِلكَافِرِينَ عَذَابٌ أَلِيمٌ (البقرة آیه 104) می خوانیم:
"ابن عباس" مفسر معروف اسلام نقل مىكند: مسلمانان صدر اسلام هنگامى كه پيامبر (صلي الله عليه و آله) مشغول سخن گفتن بود و بيان آيات و احكام الهى مىكرد، گاهى از او مىخواستند كمى با تانّى سخن بگويد تا بتوانند مطالب را خوب درك كنند، و سؤالات و خواستههاى خود را نيز مطرح نمايند. براى اين درخواست، جمله "راعنا" كه از ماده"رعى" به معنى مهلت دادن است به كار مى بردند. ولى يهود همين كلمه"راعنا" را از ماده "رعونه" كه به معنى كودنى و حماقت است استعمال مى كردند. (در صورت اول مفهومش اين است: "به ما مهلت بده" ولى در صورت دوم يعني اينكه "ما را تحميق كن"!). در اينجا براى يهود دستاويزى پيدا شده بود كه با استفاده از همان جمله اى كه مسلمانان مى گفتند، پيامبر يا مسلمانان را مسخره كنند. اين آيه نازل شد و براى جلوگيرى از اين سوء استفاده به مؤمنان دستور داد به جاى جمله "راعنا"، جمله "اُنظرنا" را به كار برند كه همان مفهوم را مى رساند، و دستاويزى براى دشمن لجوج نيست. بعضى مفسران گفته اند كه جمله راعنا" در لغت يهود يك نوع دشنام بود و مفهومش اين بود: "بشنو كه هرگز نشنوى" اين جمله را تكرار مى كردند و مى خنديدند!. بعضى ديگر نقل كرده اند كه يهود به جاى راعنا"، "راعينا" مى گفتند كه معنيش "چوپان ما" است، و پيامبر اسلام (صلي الله عليه و آله) را مخاطب قرار مى دادند و از اين راه استهزا مى كردند. البته اين شأن نزول ها، با هم تضادي ندارند و قابل جمع مي باشند."
|