هدف از عزاداری برای اباعبدالله الحسین(علیه السلام) چیست؟
حجتالاسلام و المسلمین مهدی طائب استاد حوزه و دانشگاه و مسئول قرارگاه عمار گفت: به طور کلی اگر هدف از عزاداری برای اباعبدالله الحسین(علیه السلام) روشن بشود، مدل روضهخوانیها و گفتمان روضه هم خط و شکل خود را پیدا میکند. اگر هدف از برگزاری مراسم دچار انحراف بشود، طبیعتا محتوا هم دچار انحراف خواهد شد.
این استاد حوزه و دانشگاه ادامه داد: ما باید ببینیم اهل بیت عصمت و طهارت(علیه السلام) چرا بر بزرگداشت اباعبدالله الحسین(علیه السلام) تاکید داشتند؟ آیا اباعبدالله الحسین(علیه السلام) به لحاظ ذاتی با سایر ائمه تفاوتی دارد؟ آیا مصیبتها با هم تفاوتی دارند؟ یا نه برگزاری مصیبت اباعبدالله الحسین(علیه السلام) و گریه بر او هدفی را تامین میکند که این هدف، با برگزاری عزاداری بر سایر ائمه تا این حد اثرگذار و محقق نخواهد شد؟!
حجتالاسلام طائب توضیح داد: وقتی امام رضا(علیه السلام) به ابن شبیب میفرمایند که «اگر خواستی بر هر چیزی گریه کنی بر اباعبدالله الحسین(علیه السلام) گریه کن» این چه معنایی دارد؟ بنا بر نظر ایشان این گریه، گریهای است که هدفدار و نیتمند و گریه مفید و مرغوب است. بدینترتیب هر گریه مفیدی اگر بخواهد انجام شود وقتی بر اباعبدالله الحسین باشد، فایدهاش بیشتر است.
مسئول قرارگاه عمار با بیان اینکه باید ببینیم اصلاً اقامه عزا برای اباعبدالله الحسین(علیه السلام) برای چه انجام میگیرد؟ افزود: ما چرا برای اباعبدالحسین اقامه عزا میکنیم؟ مگر مرگ پایان کار است که ما بیاییم اعلان مصیبت کنیم؟ نخیر، گریه بر ائمه و برگزاری مجالس عزا در شهادت و وفات ایشان برای بزرگداشت نام، راه و خط آن بزرگواران است. خود ائمه هم فرمودند اگر میخواهیم نام و یاد و راه و خط ما زنده بماند، نام و راه و خط اباعبدالله الحسین(ع) را زنده نگه دارید. یعنی اقامه عزا بر امام حسین(علیه السلام) اقامه نام و راه و خط ائمه است، که این همان نام و راه و خط قرآن و اسلام ناب محمدی(صلی الله علیه و آله) است. این باید در عزاداریهای ما زنده بماند.
وی اظهار کرد: وقتی معلوم شد که در عزاداریها باید این محتوا زنده شود، ما در حقیقت در معرض «هل من ناصر ینصرنی» اباعبدالله الحسین در کربلا قرار داریم. اگر بخواهیم امروز به این «هل من ناصر...» پاسخ دهیم تا اباعبدالله الحسین(علیه السلام) از تنهایی دربیاید، باید ببینیم امام حسین زنده کیست!
به گفته حجتالاسلام طائب اگر فهمیدیم امام حسین(علیه السلام) زمان، حضرت بقیه لله الاعظم(عج) است و ایشان امروز «هل من ناصر ینصرنی» میگوید، اگر فهمیدیم که علت غیبت ایشان احاطه دشمن به دور ایشان است و دشمنان نمیگذارند ایشان آشکار بشوند و به همین خاطر است که «هل من ناصر...» میگویند و اعلام میکنند که کمک کنید تا من از حصار غیبت بیرون بیایم، آنوقت متوجه میشویم که پاسخ هیئتهای عزاداری ما به این «هل من ناصر...» چیست!
وی گفت: اگر در هیئتهای ما محتوایی آمد که حصار غیبت بقیهالله الاعظم(عج) را قویتر و دشمن را جریتر کرد و ظهور حضرت را ناممکنتر کرد، باید بدانیم که آن روضه و مصیبت نه تنها پاسخ به «هل من ناصر ینصرنی» نیست، بلکه کمک کرده به طرف مقابلی که امام حسین(علیه السلام) را در کربلا به شهادت رساندند.
منبع: تسنیم
|