فضیلت زیارت امام حسین علیه السلام
در فضیلت زیارت آن حضرت است. بدانکه فضیلت زیارت امام حسین علیه السلام از حیطه بیان بیرون است و در اخبار بسیار وارد شده که معادل حجّ و عمره و جهاد بلکه بالاتر و افضل است بدرجات و باعث مغفرت و خفّت حساب و رفع درجات و اجابت دعوات و موجب طول عمر و حفظ بدن و مال و ز یادتى روزى و برآمدن حاجات و رفع هموم و کربات است و ترک آن سبب نقصان دین و ایمان و ترک حقّ بزرگى از حقوق پیغمبر صلى الله علیه و آله است و کمتر ثوابى که به زائر آن قبر شریف رسد آن است که گناهانش آمرزیده شود و آنکه حق تعالى جان و مالش را حفظ کند تا او را به اهل خود برگرداند و چون روز قیامت شود حق تعالى او را حافظتر خواهد بود از دنیا .
و در روایات بسیار است که زیارت آن حضرت غم را زایل مى کند و شدّت جان کندن و هول قبر را برطرف مى کند و آنکه هر مالى که در راه زیارت آن حضرت خرج شود حساب مى شود براى او هر درهمى به هزار درهم بلکه به ده هزار درهم و چون رو به قبر آن حضرت برود چهار هزار ملک استقبال او مى کنند و چون برمى گردد مشایعت او مى نمایند و آنکه پیغمبران و اوصیاء ایشان و ائمّه معصوم ین و ملائکه سلامُ اللّه علیهم جمعین به زیارت آن حضرت مى آیند و دعا براى زوّار آن حضرت مى کنند و ایشان را بشارتها مى دهند و حق تعالى نظر رحمت مى فرماید بسوى زائرین امام حسین علیه السلام بیش از اهل عرفات و آنکه هر کسى در روز قیامت آرزو مى کند که کاش زوّار آن حضرت بود از بس که مشاهده مى کند از کرامت و بزرگوارى ایشان در آن روز و روایات در این باب بى حدّ است
و ما در ضمن زیارت مخصوصه اشاره به پاره اى از فضیلت زیارت آن حضرت خواهیم نمود و در اینجا اکتفا مى کنیم به ذکر یک روایت ابن قولو یه و کلینى و سید بن طاوس و دیگران روایت کرده اند به سندهاى معتبره از ثقه جل یل القدر معاویة بن وهب بجلى کوفى که گفت یک وقتى به خدمت حضرت امام جعفر صادق علیه السلام رفتم دیدم آن حضرت را که در مُصلاّى خویش مشغول نماز است نشستم تا نمازش تمام شد پس شنیدم که مناجات مى کرد با پروردگار خود و مى گفت اى خداوندى که مخصوص گردانیده اى ما را به کرامت و وعده داده اى ما را شفاعت و علوم رسالت را به ما داده اى و ما را وارث پیغمبران گردانیده اى و ختم کرده اى به ما امّتهاى گذشته را و ما را مخصوص به وصیت پیغمبر گردانیده اى و علم گذشته و آینده را به ما عطا کرده اى و دلهاى مردم را بسوى ما ما یل گردانیده اى
((غْفرْلى ولخْوانى و زُوّار قبْر بى الْحُس ین بْن علىٍّ صلواتُاللّه علیهما))
بیامرز مرا و برادران مرا و زیارت کنندگان قبر ابى عبداللّه الحسین علیه السلام را
آنانکه خرج کرده اند مالهاى خود را و بیرون آورده اند از شهرها بدنهاى خود را براى رغبت در نیکى ما و امید ثوابهاى تو در صله ما و براى شاد گردانیدن پیغمبر تو و اجابت نمودن ایشان امر ما را و براى خشمى که بر دشمنان داخل کرده اند و مراد ایشان خوشنودى تو است پس مکافات ده ایشان را از جانب ما بخوشنودى و حفظ کن ایشان را در شب و روز و خلیفه ایشان باش در اهل و اولاد ایشان که در وطن خود گذاشته اند به خلافت نیکو و رفیق ایشان باش و دفع کن از ایشان شرّ هر جبّار معاندى را و هر ضعیف و شدید از خلقت را و شرّ شیاطین جنّ و انس را و بده به ایشان زیاده از آنچه امید دارند از تو در دور شدن از وطنهاى خود و در اختیار کردن ایشان ما را بر فرزندان و اهالى و خویشان خود خداوندا دشمنان ما عیب کردند بر ایشان بیرون آمدن ایشان را به زیارت ما پس این مانع نشد ایشان را از عزم کردن و بیرون آمدن بسوى ما از روى مخالفت ایشان
((فارْحمْ تلْک الْوُجُوه الّتى غ یرتْها الشّمْسُ وارْحمْ تلْک الْخُدُود الّتى تُقلّبُ على قبْر ب یعبْداللّه علیه السلام ))
پس رحم کن آن رُوها را که آفتاب متغیر گردانیده است و رحم کن گونه هاى روى ایشان را که مى گردانند و مى مالند بر قبر امام حسین علیه السلام
و رحم کن آن دیده ها را که گریه شان جارى شد از ترّحم بر ما و رحم کن آن دلها را که جزع کرده اند و سوخته اند از براى مصیبت ما و رحم کن آن فغانها را که در مصیبت ما بلند کرده اند خداوندا آن جانها و آن بدنْها را به تو مى سپارم تا سیراب گردانى ایشان را از حوض کوثر در روز تشنگى و پیوسته آن حضرت به این نحو دعا مى کرد در سجده پس چون فارغ شد گفتم آن دعا که من از شما شنیدم اگر در حقّ کسى مى کردید که خدا را نمى شناخت گمان داشتم که آتش جهنم به او نرسد هرگز واللّه که آرزو کردم که زیارت آن حضرت کرده بودم و حجّ نکرده بودم حضرت فرمود که چه بسیار نزدیکى تو به آن حضرت چه مانع است تو را از زیارت اى معاویه ترک زیارت مکن گفتم فداى تو شوم نمى دانستم که این قدر فضیلت دارد فرمود که اى معاویه آنها که براى زیارت کنندگان آن حضرت دعا مى کنند در آسمان زیاده از آنهایند که دعا مى کنند براى ایشان در زمین ترک مکن زیارت آن حضرت را از براى خوف از احدى که هر که از براى خوف ترک زیارت کند آنقدر حسرت برد که آرزو کند که کاش آنقدر مى ماندم نزد قبر آن حضرت که در آنجا مدفون مى شدم آیا دوست نمى دارى که خدا ببیند تو را در میان آنها که دعا مى کنند براى ایشان رسول خدا و على و فاطمه و ائمّه معصومین علیهم السلام آیا نمى خواهى از آنها باشى که ملائکه در قیامت با ایشان مصافحه مى کنند آیا نمى خواهى از آنها باشى که در قیامت بیایند و هیچ گناه برایشان نباشد آیا نمى خواهى از آنها باشى که در قیامت حضرت رسول صلى الله علیه و آله با ایشان مصافحه مى کند.
آداب زیارت مخصوصه زیارت امام حسین علیه السلام
در آدابى است كه زائر حضرت سيّد الشّهدا عليه السّلام بايد آنها را در راه زيارت و در آن حرم مطهر مراعات كند
و آن چند چيز است:اوّل:پيش از آن كه از خانه بيرون رود،سه روز روزه بدارد و روز سوم غسل كند،چنان كه امام صادق عليه السّلام به صفوان دستور العمل دادند و در ذكر زيارت هفتم خواهد آمدو شيخ محمّد بن مشهدى در مقدمات زيارت«عيدين»ذكر فرموده كه چون زيارت آن حضرت را اراده كنى،سه روز روزه بدار و روز سوم غسل كن و اهل و عيال خود را نزد خود جمع كن و بگو:
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَوْدِعُكَ الْيَوْمَ نَفْسِي وَ أَهْلِي وَ مَالِي وَ وُلْدِي وَ كُلَّ مَنْ كَانَ مِنِّي بِسَبِيلٍ الشَّاهِدَ مِنْهُمْ وَ الْغَائِبَ اللَّهُمَّ احْفَظْنَا [بِحِفْظِكَ ] بِحِفْظِ الْإِيمَانِ وَ احْفَظْ عَلَيْنَا اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا فِي حِرْزِكَ وَ لا تَسْلُبْنَا نِعْمَتَكَ وَ لا تُغَيِّرْ مَا بِنَا مِنْ نِعْمَةٍ وَ عَافِيَةٍ وَ زِدْنَا مِنْ فَضْلِكَ إِنَّا إِلَيْكَ رَاغِبُونَ
خدايا من امروز به تو مى سپارم خودم و خاندانم و مال و فرزاندم،و هركه را به شكلى از من بوده،حاضرشان و غيبشان را.خدايا نگهدار ما را با نگهدارى ات،به نگهدارى ايمان و بر ما حافظ باش.خدايا ما را در پناهت قرار ده،و نعمتت را از ما مگير،و آنچه ما راست از نعمت و سلامت كامل تغيير مده،و از فضلت بر ما بيفزا،كه ما مشتاق به سوى توايم.
آنگاه از منزل خود با حال خشوع بيرون رو و بسيار بگو:لا اله الاّ اللّه و اللّه اكبر و الحمد للّهو ثناى خدا بر زبان جارى كن و بر پيامبر و آلش صلّى اللّه عليه و آله و سلّم صلوات فرست و به آرامى و وقار حركت كن،روايت شده:خدا از عرق زائر امام حسين عليه السّلام از هر قطره اى هفتاد هزار فرشته خلق مى كند،كه خداى تعالى را تسبيح مى كنند و از خدا آمرزش مى خواهند براى او و زائران آن حضرت تا روز قيامت برپا شود.دوم:از حضرت امام صادق عليه السّلام نقل شده چون به زيارت امام حسين عليه السّلام بروى،آن حضرت را محزون و غمناك و ژوليده مو و غبارآلود و گرسنه و تشنه زيارت كن كه آن جناب با اين احوال شهيد شد و حاجات خود را بخواه و از كربلا بازگرد،و آن را وطن خود قرار مده.سوم:زائر در سفر زيارت آن حضرت توشه خود را از غذاهاى لذيذ مانند بريانى و حلواجات قرار ندهد،بلكه خواركش را نان با شير يا ماست تهيّه ببيند. از امام صادق عليه السّلام روايت شده كه فرمود:شنيدم جماعتى به زيارت امام حسين عليه السّلام مى روند،و با خود سفره هايى برمى دارند كه در آنها بزغاله هاى بريان و حلواجات هست،اگر به زيارت قبر پدران يا دوستان خود بروند قطعا اين خوراكيها را با خود برنمى دارند.در حديث معتبر ديگرى نقل شده است كه امام صادق عليه السّلام به مفضل بن عمر فرمود:زيارت كنيد امام حسين عليه السّلام را بهتر از آن است كه زيارت نكنيد،و زيارت نكنيد بهتر از آن است كه زيارت كنيد،مفّضل عرضه داشت:پشتم را شكستى!فرمود:و اللّه اگر به زيارت قبر پدران خود برويد،اندوهگين و غمناك مى رويد،و به زيارت آن حضرت كه مى رويد سفره ها با خود برمى داريد،درحالى كه بايد ژوليده مو و گردآلود برويد. مولّف گويد:پس براى اغنيا و تجّار چه اندازه شايسته است،كه اين مطلب را در اين سفر ملاحظه كنند و هرگاه در شهرهايى كه تا كربلا بين راه ايشان است،عدّه اى از دوستانشان ايشان را دعوت و ميهمانى مى كنند و در زمان حركت سفره هاى آنان را از پخته هاى لذيذ،و مرغ بريان و ساير غذاها پر مى كنند،نپذيرند و بگويند:ما مسافر كربلا هستيم،و براى ما تغذيه به اين غذاها شايسته نيست.شيخ كلينى روايت كرده:بعد از شهادت حضرت سيّد الشّهدا عليه السّلام همسر كلبيّه آن حضرت اقامه عزا نمود،گريست و ساير زنها و خدمتكاران گريستند،تا حدى كه اشكهاى آنها خشك شد،از جايى براى آن مخدّره«جونى»هديه فرستادند،كه معنى آن را مرغ قطا گفته اند،اين هديه براى اين بود كه از خوردن آن در گريستن بر امام حسين عليه السّلام قوّت بگيرند،چون آن بانوى محترمه آن را ديد پرسيد چيست؟گفتند: هديه اى است كه فلانى براى شما فرستاده،تا در ماتم امام حسين عليه السّلام به آن استعانت بجوييد،فرمود:«ما كه در جشن عروسى نيستيم،ما را چه به اين خوراك؟»پس دستور داد تا آن را از خانه بيرون بردند. چهارم:از مسائلى كه در سفر زيارت امام حسين عليه السّلام مستحب است،تواضع و فروتنى و خشوع و راه رفتن همانند بنده ذليل است،پس كسانى كه در راه زيارت آن حضرت،بر اين مركبهاى جديد سوار مى شوند،بايد خيلى متوجه خود باشند،كه بر ساير زائران و بندگان خدا،كه به سختى و مشقّت به كربلا مى روند،بزرگى ننمايند و تكبّر نورزند و آنان را زه چشم حقارت نبينند.علما در احوال اصحاب كهف نقل كرده اند كه آنها از خاصان دقيانوس و به منزله وزارى او بودند وقتى حق تعالى رحمت خود را شامل حال آنها فرمود،و به فكر خداپرستى و اصلاح كار خود برآمدند،مصلحت خويش را در اين ديدند،كه از مردم كناره گيرند،و در غارى پناه گرفته به عبادت حق مشغول شوند،به اين خاطر سوار بر اسبها شده، از شهر بيرون آمدند،همينكه سه ميل راه رفتند،تمليخا كه يكى از آنان بود گفت:«برادران اين راه،راه آخرت است و بايد به صورت ندارى و مسكنت رفت،و ملك و رياست دنيا را كنار گذاشت،اكنون از اسبها پياده شويد،و با پاى پياده به درگاه حق رويد،شايد خدا به شما رحم كند،و در كار شما گشايشى نصيب شما فرمايد،همگى از اسبها خود پياده شدند،و آن افراد محترم و معظّم در آن روز،هفت فرسخ با پاى پياده راه رفتند،تا پاهايشان مجروح و خون چكان شد! پس زائران قبر مطهر امام حسين عليه السّلام اين واقعيت را در نظر داشته باشند،و بدانند شخص در اين راه هرچه براى خدا تواضع كند،باعث رفعت مقام او خواهد شد،بنابراين در آداب زيارت آن جناب از امام صادق عليه السّلام روايت شده:هركه پياده به زيارت قبر امام حسين عليه السّلام برود،حق تعالى براى او به عدد هر گام هزار حسنه مى نويسد،و هزار گناه را از او محو مى كند،و براى او هزار درجه در بهشت بلند مى كند،چون به شطّ فرات رسيدى غسل كن و پايت را برهنه نما،و كفشهاى خود را در دست گير،و راه برو همانند راه رفتن بنده اى خوار. پنجم:اگر در بين راه زائر پياده اى را ديد،كه وامانده و خسته شده،و از او كمك خواست تا تواند در كار او اهتمام ورزد و او را به منزل رساند،و مبادا كه او را سبك شمارد،و به او بى اعتنايى كند.شيخ كلينى به سند معتبر از ابو هارون روايت كرده:من در خدمت امام صادق عليه السّلام بودم،به جمعيتى كه نزد ايشان بودند فرمود:شما را چه شده كه به ما استخفاف مى نماييد؟از ميان آنها مردى از اهل خراسان برخاست و گفت:پناه مى بريم به خدا از اين كه ما به شما يا به چيزى از امر شما استخفاف كنيم و آن را كوچك شماريم،فرمود:آرى تو خودت يكى از آنانى هستى،كه سبك شمردى و خوار كردى مرا!آن مرد گفت:به خدا پناه مى برم كه من شما را خوار كرده باشم.فرمود:واى بر تو،وقتى كه نزديك به جحفه بوديم،آيا نشنيدى كه فلان كس به تو گفت:مرا به اندازه يك ميل راه سوار كن،به خدا سوگند من از پيمودن راه خسته شدم،به خدا قسم تو سر به سوى او بلند نكردى،و او را سبك شمردى،و هركه مؤمنى را خوا ركند ما را خوار كرده،و حرمت ما را تباه كرده است!!مؤلف گويد:ما در فصول گذشته در آداب زيارت،در ادب نهم كلامى با روايتى از على بن يقطين كه مناسب با اين مقام است ذكر كرديم،به آنجا رجوع كن،كه در آن روايت موعظه نيكويى است و اين ادب كه در اينجا ذكر شد،اختصاص به زائران امام حسين عليه السّلام ندارد،ولى چون اين مطلب در راه زيارت آن حضرت بسيار اتفاق مى افتد،به اين خاطر آن را در اينجا ذكر كرديم. ششم:از ثقه جليل القدر محمّد بن مسلم روايت شده است كه به حضرت باقر عليه السّلام عرض كرد:ما زمانى كه به زيارت پدرتان حسين بن على عليه السّلام مى رويم آيا چنين است كه در حج خانه خداييم؟فرمود:آرى،عرضه داشت:پس آنچه بر حاجيان لازم است بر ما لازم است؟فرمود:بر تو لازم است با هركه رفيق توست نيكو مصاحبت كنى،و بر تو لازم است كه كم سخن بگويى،مگر سخن خير،و بر تو لازم است كه بسيار ياد خدا كنى و لازم است كه جامه هايت پاكيزه باشد،و پيش از آن كه داخل حاير شوى غسل كنى،و لازم است كه با خشوع و رقّت باشى و نماز بسيار بخوانى و بر محمّد و آل محمّد صلوات بسيار فرستى،و بايد خود را از چيزهايى كه سزاوار تو نيست حفظ كنى،و ديده ات را از حرام و شبهه بپوشانى،و به برادران مؤمن پريشان خود احسان كنى،و اگر كسى را ببينى كه خرجى اش تمام شده از او دستگيرى كرده،و خرجى خود را بين او و خود به طور برابر قسمت كنى و تقيّه بر تو لازم است كه قوام دين تو به آن است،و همچنين پرهيز از امورى كه خدا از آنها نهى فرموده و خصومت و بسيار قسم خوردن و مجادله و منازعه اى كه در آن سوگند باشد ترك كنى،چون چنين رفتار كنى به اندازه ثواب حج و عمره براى تو تمام مى شود و از جانب كسى كه به مال خرج كردن،و از اهل خود دور افتادن طلب ثواب او كرده اى،مستوجب مى شوى به اينكه به آمرزش گناهان و رحمت و خشنودى خدا به وطن بازگردى. هفتم:در روايت ابو حمزه ثمالى(رضوان اللّه عليه)،از امام صادق عليه السّلام باب زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام نقل شده: چون به نينوا رسيدى بارهاى خود را در آنجا بگذار،و به خود روغن ممال،و به چشم سرمه مكش،و گوشت مخور،البته تا زمانى كه در آنجا اقامت دارى. هشتم:غسل كردن با آب فرات است،كه روايات در فضيلت آن بسيار وارد شده،در حديثى از امام صادق عليه السّلام نقل شده:هركه به آب فرات غسل كند و قبر امام حسين عليه السّلام را زيارت كند،از گناهان خالى شود،همانند روزى كه از مادر متولد شده اگرچه گناهانش از گناهان كبيره بوده باشد و روايت شده:خدمت آن حضرت عرض شد،كه بسا شود كه ما به زيارت قبر امام حسين عليه السّلام برويم و غسل زيارت به سبب سرورى هوا يا غير آن بر ما دشوار باشد،فرمود:هركه در فرات غسل كند و حضرت حسين عليه السّلام را زيارت نمايد،آن قدر از فضيلت براى او نوشته شود كه به شماره درنيايد.از بشير دهّان روايت شده:امام صادق عليه السّلام فرمود:هركه به زيارت قبر حسين بن على عليه السّلام برود،پس وضو بگيرد و در فرات غسل كند،قدمى بر ندارد و قدمى نگذارد مگر آنكه حق تعالى براى او حجّ و عمره بنويسد و در بعضى از روايات آمده:غسل كن از فرات،از جايى كه برابر قبر آن حضرت واقع شودو چنان كه از بعضى روايات استفاده مى شود خوب است چون به فرات برسد صد مرتبه اللّه اكبر و صد مرتبه لا اله الاّ اللّه و صد مرتبه صلوات بر پيامبر و آل آن حضرت فرستد.نهم:چون خواستى وارد حاير مقدّس شوى،از درى كه در جانب مشرق قرار دارد وارد شو،چنان كه امام صادق عليه السّلام به يوسف كنّاسى فرمودند.دهم:در روايت ابن قولويه آمده:امام صادق عليه السلام به مفضل بن عمر فرمود:اى مفضّل چون به قبر امام حسين عليه السّلام رسيدى بر در روضه بايست و اين كلمات را بخوان كه تو را به هر كلمه نصيبى از رحمت الهى خواهد بود:
السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ آدَمَ صَفْوَةِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ نُوحٍ نَبِيِّ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ مُوسَى كَلِيمِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ عِيسَى رُوحِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ مُحَمَّدٍ حَبِيبِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ عَلِيٍّ وَصِيِّ رَسُولِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ الْحَسَنِ الرَّضِيِّ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ فَاطِمَةَ بِنْتِ رَسُولِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الشَّهِيدُ الصِّدِّيقُ السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْوَصِيُّ الْبَارُّ التَّقِيُّ السَّلامُ عَلَى الْأَرْوَاحِ الَّتِي حَلَّتْ بِفِنَائِكَ وَ أَنَاخَتْ بِرَحْلِكَ السَّلامُ عَلَى مَلائِكَةِ اللَّهِ الْمُحْدِقِينَ بِكَ أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلاةَ وَ آتَيْتَ الزَّكَاةَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ عَبَدْتَ اللَّهَ مُخْلِصا حَتَّى أَتَاكَ الْيَقِينُ السَّلامُ عَلَيْكَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ.
سلام بر تو اى وارث آدم برگزيده خدا،سلام بر تو اى وارث نوح پيامبر خدا سلام بر تو اى وارث ابراهيم دوست خدا،سلام بر تو اى وارث موسى همسخن خدا،سلام بر تو اى وارث عيسى روح خدا،سلام بر تو اى وارث محمّد حبيب خدا،سلام بر تو اى وارث على،جانشين رسول خدا،سلام بر تو اى وارث حسن آن پيشواى پسنديده،سلام بر تو اى وارث فاطمه دختر رسول خدا،سلام بر تو اى شهيد صدّيق،سلام بر تو اى جانشين نيكوكار با تقوا،سلام بر ارواحى كه به آستانت فرود آمدند،و به درگاهت بار انداختند،سلام بر فرشتگان خدا كه گرداگرد تواند،شهادت مى دهم كه تو نماز برپاداشتى،و زكات پرداختى،و امر به معروف و نهى از منكر نمودى و خدا را خالصانه عبادت كردى،تا مرگ تو را دررسيد،سلام و رحمت و بركات خدا بر تو باد.
سپس به سوى قبر روانه مى شوى،و به هر گامى كه بر مى دارى يا مى گذارى،همانن ثواب كسى را دارى كه در راه خدا در خون خود دست و پا زده باشد چون نزديك قبر رسيدى به قبر دست بمال و بگو:
السَّلامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ وَ سَمَائِهِ.
سلام بر تو اى حجّت خدا در زمين و آسمانش.
پس از آن از قبر فاصله گرفته متوجه نماز مى شوى،و به هر ركعت كه نزد آن حضرت بجا مى آورى همانند ثواب كسى را دارى،كه هزار مرتبه حج و عمره انجام داده و هزار بنده آزاد كرده و هزار مرتبه همراه پيامبر مرسل،براى خدا به جهاد برخاسته باشد.يازدهم:از ابو سعيد مدائنى نقل شده:خدمت امام صادق عليه السّلام مشرّف شده،پرسيدم:به زيارت قبر امام حسين عليه السّلام بروم؟آرى برو به زيارت قبر امام حسين عليه السّلام فرزند رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نيك ترين نيكان و پاكيزه ترين پاكيزگان و نيكوكارترين نيكوكاران و چون آن حضرت را زيارت كنى،نزد سر آن حضرت هزار مرتبه تسبيح امير مؤمنان عليه السّلام و نزد پاى آن حضرت هزار مرتبه تسبيح حضرت فاطمه عليها السّلام را بخوان،پس كنار آن حضرت دو ركعت نماز بخوان و در آن دو ركعت سوره هاى(يس)و(الرّحمن)را قرائت كن چون اين عمل را بجا آورى ثواب بزرگى براى تو خواهد بود،گفتم:فدايت شودم:تسبيح على و فاطمه عليهما السّلام را به من بياموز،فرمود:باشد اى، ابو سعيد،تسبيح على عليه السّلام اين است:
سُبْحَانَ الَّذِي لا تَنْفَدُ خَزَائِنُهُ سُبْحَانَ الَّذِي لا تَبِيدُ مَعَالِمُهُ سُبْحَانَ الَّذِي لا يَفْنَى مَا عِنْدَهُ سُبْحَانَ الَّذِي لا يُشْرِكُ أَحَدا فِي حُكْمِهِ سُبْحَانَ الَّذِي لا اضْمِحْلالَ لِفَخْرِهِ سُبْحَانَ الَّذِي لا انْقِطَاعَ لِمُدَّتِهِ سُبْحَانَ الَّذِي لا إِلَهَ غَيْرُهُ.
منزّه است آن كه خزانه هايش تمام نمى شود،منزّه است آن كه نشانه هايش نابود نمى گردد،منزّه است آن كه هرچه نزد اوست فنا نمى پذيرد،منزّه است آن كه هيچ كس را در حكمش شريك قرار نمى دهد،منزّه است آن كه براى فخرش از هم پاشيدگى نيست،منزّه است آن كه براى دورانش انقطاعى وجود ندارد،منزّه است آن كه معبودى جز او نيست.
و تسبيح حضرت فاطمه عليها السّلام چنين است
سُبْحَانَ ذِي الْجَلالِ الْبَاذِخِ الْعَظِيمِ سُبْحَانَ ذِي الْعِزِّ الشَّامِخِ الْمُنِيفِ سُبْحَانَ ذِي الْمُلْكِ الْفَاخِرِ الْقَدِيمِ سُبْحَانَ ذِي الْبَهْجَةِ وَ الْجَمَالِ سُبْحَانَ مَنْ تَرَدَّى بِالنُّورِ وَ الْوَقَارِ سُبْحَانَ مَنْ يَرَى أَثَرَ النَّمْلِ فِي الصَّفَا وَ وَقْعَ الطَّيْرِ فِي الْهَوَاءِ
منزّه است صاحب شوكت و والايى و بزرگى نزّه است صاحب عزّت بلند مقام فرازمند،منزّه است صاحب فرمانروايى گرانمايه ازلى،منزّه است صاحب حسن و جمال،منزّه است آن كه خود را با نور و وقار پوشانده،منزّه است آن كه جاى پاى مورچه را بر سنگ صاف،و ردّ پاى عبور پرنده را در هوا مى بيند.
دوازدهم:نماز واجب و مستحبّ را نزد قبر امام حسين عليه السّلام بخواند،زيرا نماز نزد آن حضرت مورد قبول است.سيّد ابن طاووس فرموده:با تمام وجود بكوش كه نماز واجب و مستحب در حاير شريف از تو فوت نشود،همانا روايت شده:نماز واجب نزد آن حضرت برابر است با حج و نماز مستحب مساوى است با عمره.مؤلف گويد:ثواب بسيارى براى نماز در حاير شريف در روايت مفضّل گذشت.در روايت معتبرى از امام صادق عليه السّلام نقل شده:هركه آن حضرت را زيارت كند و دو ركعت يا چهار ركعت نماز نزد آن حضرت بجا آورد ثواب حج و عمره براى او نوشته مى شود.آنچه از روايات ظاهر مى شود اين است كه نماز زيارت و غير آن را در پشت قبر و بالاى سر بجا آوردن،هر دو خوب است،و اگر بناى خواندن در بالاى سر را دارد،عقب تر بايستد كه محاذى اصل قبر مقدّس نباشد.در روايت ابو حمزه ثمالى از امام صادق عليه السّلام آمده:نزد سر آن حضرت دو ركعت نماز بگذارد،در ركعت اول پس از سوره حمد سوره يس و در ركعت دوم پس از سوره حمد سوري الرّحمن بخوان و اگر خواهى پشت قبر اين نماز را به جاى آر.و البته در بالاى سر بهتر است،چون از اين نماز فراغت يافتى،هرچه نماز مى خواهى بخوان،ولى از اين دو ركعت نماز زيارت،نزد هر قبرى كه زيارت كنند نبايد غفلت ورزيد.ابن قولويه از امام باقر عليه السّلام روايت كرده كه به شخصى فرمود:اى فلان تو را چه مانع است،كه هرگاه حاجتى برايت روى دهد،نزد قبر حسين صلوات اللّه عليه بروى،و چهار ركعت نماز نزد او بخوانى،آنگاه حاجت خود را از خدا بخواهى به درتى كه نماز واجب نزد آن حضرت برابر با حجّ،و نماز مستحبّ مساوى با عمره است.
منبع:پایگاه اطلاع رسانی حضرت استاد حسین انصاریان
|