می گویند: حال که قرار است عزاداری نماییم آهسته و به دور از شور و احساس عزاداری کنیم و این همه شور و غوغا بی معناست. می توان این دیدگاه را به صورت این سوال خلاصه نمود که حد عزاداری چقدر است؟
می گوییم: در این مورد مرجع هدایتگر ما روایات ائمه هدی علیهم السلام می باشند. ذکر چند مورد از این روایات می تواند راهنمای ما در این مورد باشد:
- امام رضا علیه السلام فرمودند:
«أنَّ یَومَ الحُسَینِ أَقرَحَ جُفُونَنا وَ أَسبَلَ دُمُوعَنَا.»
«روز حسین پلک های چشم ما را زخم کرده و اشک های ما را ریزان نموده»{بحار 44/283}
- در زیارت ناحیه وارد شده است که:
«وَ أُقِیمَت لَکَ المَأ تَمُ فِی أَعلَی عِلِّیِّینَ وَ لَطَمَت عَلَیکَ الحُورُ الِین.»
«برای تو در اعلی علیین مجالس عزا و ماتمکده ها بنا شده و حورالعین به خاطر تو به صورت خود لطمه زده است.»{همان98/322}
- امام صادق علیه السلام می فرمایند:
«... و ارحم الصَّرَخَة الَّتی کانت لَنا» (خدایا بیامرز صرخه ای که برای ماست.) در توضیح صرخه باید گفت شیون بلند را صیحه می گویند و صیحه بلند را صرخه گویند.
می گویند:امام حسین علیه السلام چه نیازی به گریه ما دارد؟
می گوییم: خدا چه نیازی به نماز ما دارد؟ اینجا بحث نیاز آن بزرگواران نیست بلکه بحث وظیفه ماست که همانطور که به متون دینی رجوع نموده و وظایف دینی برایمان مشخص می شود در اقامه عزای سیدالشهدا نیز از همین مجرا برایمان مسلم می شود و حتی علاوه بر آن اقامه عزای سیدالشهدا از مقوله تعظیم شعائر نیز می باشد.
|