ایستادگی؛ دستاورد بزرگ دفاع مقدس

دفاع مقدس نقطه عطفی در تاریخ انقلاب اسلامی است. هنوز ۱۹ ماه از حماسه پیدایش انقلاب سپری نشده بود که جنگی فراگیر بر ملت ایران تحمیل شد که می توان آن را بزرگترین حماسه ملتی در مقابل یک تجاوز خارجی قلمداد کرد.

با نگاه به تاریخ جنگ های ایران درک چنین واقعه ای چندان سخت نخواهد بود. چرا که ابعاد دوران دفاع مقدس به مراتب گسترده تر از جنگ هایی بود که حداقل پس از جنگ جهانی دوم تاریخ به خود دیده بود و این پدیده نادر در رابطه با ایران کاملاً استثنایی به نظر می رسید. در طول ۴۰۰سال گذشته، ۲۵ جنگ تمام عیار بین ایران و عثمانی که عراق بخشی از سرزمین آن بود، در جغرافیای سرزمین ایران رخ داده بود ولی هیچگاه نمی توان آن درگیری ها و جنگ ها را همسنگ تهاجمی دانست که این بار به ظاهر از سوی یک کشور و در باطن از سوی تمامی قدرت های بزرگ جهانی و منطقه ای هدایت می شد.
همه استراتژیست ها معتقدند دفاع مقدس نخستین جنگ با ارتش های کلاسیک نوینی بود که نظام جمهوری اسلامی و مردم متدین ایران ثابت کردند با اراده متکی به ایمان وانگیزه الهی و با حفظ وحدت و انسجام درونی و همبستگی ملی و نیز با پیروزی بدون اتکاء به قدرت های خارجی توانستند سرنوشت خویش را برخلاف میل قدرت های سلطه گر تغییر دهند.
بر کسی پوشیده نیست که دفاع مقدس درس ایستادگی و آزادگی را برای همه مبارزین در اقصی نقاط جهان مشق کرد که اگر امروز شاهد عقب نشینی کوشنر وزیر خارجه فرانسه مبنی بر حمله نظامی به ایران در کمتر از ۳ روز از اظهارات اولیه خود هستیم و یا عقب نشینی ذلت بار صهیونیست ها از جنوب لبنان و ... هستیم، معلمان آن جوانانی بودند که با کمترین امکانات و تنها به امید نصرت الهی پای به این میدان گذاشتند و تمام معادلات بین المللی را بر هم زدند و بار دیگر در دوران غربت فرهنگ عاشورا و تبلور اندیشه های غلط لیبرالی سازش پذیر، فرهنگ عاشورایی قرن اول هجری را با عزم ملی در آغازین هزاره سوم میلادی پیوند زدند و ثابت کردند عاشورا نه برای مقطع زمانی خاص از تاریخ اسلام بلکه برای تمام قرون و فرهنگ ها تکرارشدنی است. اگر آن روز که حسین بن علی (ع) قیام کرد و حنظله ها به اشتیاق شهادت در رکاب مولای خویش قرار از دست دادند، در دوران دفاع مقدس نیز که بیش از ۱۴۰۰ سال از آن می گذشت، بودند شهیدانی همچون کزازی ها، توسلیها، فهمیده ها و ... که رفتاری از خود بروز دادند که تداعی کننده قیام عاشورا بود.
کیست که شب های دو کوهه، فاو، مجنون و ... را فراموش کرده باشد. نماز شب هایی که ملائکه هم بر آن غبطه می خوردند. مگر می توان آن نماز شب های میدان صبحگاه دوکوهه که همچون نماز های یومیه مملو از جماعت عاشقی بود که بدون هیچ تعلقی تنها به تکلیف خویش می اندیشیدند را فراموش کرد. هیچگاه بوی ریا از چنین نماز هایی برنمی آمد و این فریضه مستحبی که شکل جماعت به خود گرفته بود با هدف کسب امتیاز و یا گرفتن مسئولیت در فلان لشکر، تیپ، گردان و ... ادا نمی شد. فرمانده در کنار فرمانبر با چفیه ای بر صورت، عاشقانه در مقابل خدای خویش ایستاده بود و با تضرع از او استمداد می طلبید که یاور او در میدان رزم با دشمن زبون و هوای نفس با دشمن درون باشد. امروز اگر طالب آن هستیم در مقابل مشکلات، جوانمردانه بایستیم ضرورتاً باید آن فرهنگ را بار دیگر در جامعه زنده کنیم.
امروز که در آستانه تهدید تحریم ایران به جهت دستیابی به پیشرفت های مختلف از جمله هسته ای قرار گرفته ایم باید بدانیم مگر آن روز های حماسه با تحریم اقتصادی و ... مواجه نبودیم؟
چه انگیزه ای وجود داشت که با چنان تحریم هایی توانستیم ۸ سال مقاومت کنیم و با افتخار آفرینی پیروز این میدان شویم ولی امروز در اوج اقتدار و توانمندی ، برخی از افراد امید خویش را از دست داده و امتیاز دادن به اروپا و آمریکا در مسأله هسته ای را ترجیح به ادامه این حق قانونی ملت ایران می دهند. دوران ۸ ساله دفاع مقدس همچون آینه ای پیش روی ماست و اگر آن را مبنای رفتار خویش قرار دهیم در هر عرصه ای پیروز خواهیم بود و اگر غفلت کنیم باید طعم تلخ شکست را بچشیم که در این صورت، هم باید پاسخگوی شهدا که چنین آینه ای را فرا روی ما قرار دادند، باشیم و هم برای تقصیرهای خود به آیندگان پاسخ دهیم.

روزنامه ایران