پيغمبر اسلام حضرت محمد بن عبدالله (صلي الله عليه و آله) بنا برمشهور و بر اساس بيشتر احاديثشيعه در روز هفده ربيع الاول «عام الفيل» يعني سالي که قوم فيل براي تخريب خانه کعبه و اشغال مکه به حجاز آمدند، مطابق 580 ميلادي در شهر مقدس مکه معظمه متولد گرديد. اکثر علماي عامه ولادت پيغمبر را در را در دوازده ربيع الاول دانستهاند. از ميان دانشمندان ما شيخ کليني در گذشته سال 329 ه و جمعي ديگر نيز ولادت حضرت را روز جمعه دوازده ربيع الاول ميدانند.
پدرش عبدالله کوچکترين پسران عبدالمطلب بود، پيغمبر بنابر مشهور دو ماه بعد از رحلت پدر متولد شد، به همين جهت او تحت سرپرستي جدش عبدالمطلب قرار گرفت، و عبدالمطلب طبق رسوم بزرگان قريش او را به زني صحرانشين به نام «حليمه» که از نجابت و لياقتخاصي برخوردار بود سپرد، تا به وي شير داده و در آغوش صحرا و فضاي باز و محيط آزاد پرورش دهد، و از بيماري و احيانا وباي شهر مکه در امان باشد.
بدين گونه محمد (صلي الله عليه و آله) در صحرا و ميان قبيله «بني اسد» که حليمه نيز از آنها بود پرورش يافت. هر چند گاه حليمه او را به مکه ميآورد و باز به صحرا برميگردانيد، و چون به سن پنج سالگي رسيد او را به مکه برگردانيد و تحويل جدش عبدالمطلب داد، و از وي پاداش نيکو يافت.
«آمنه» مادر جوانش در جد چهارم (کلاب بن مره) با عبدالله همسر خود شريک بود. برادران و کسان او در شهر مدينه ميزيستند، ولي پدر «آمنه» با خانوادهاش مدتي بود که در مکه اقامت داشتند.
در همان سال که حليمه محمد (صلي الله عليه و آله) را به مکه باز گردانيد، آمنه براي ديدار کسانش و زيارت تربت شوهر فقيدش همراه طفل پنجساله خود راهي یثرب و شهر مدينه شد. اقامت آنها درمدينه يک ماه طول کشيد. هنگام بازگشت در ميان راه مادر پيغمبر نيز وفات يافت و در نقطه اي به نام «ابوا» در نزديکي مکه مدفون گشت.
پيغمبر چهار سال بعد تحت کفالت جدش عبدالمطلب بسر برد و چون درنه سالگي او عبدالمطلب نيز زندگاني را وداع گفت، طبق وصيت عبدالمطلب، به خانه عمويش ابوطالب آمد و عمو و همسر او فاطمه دختر اسد بن هاشم با آغوش باز سرپرستي محمد بن عبدالله را که برادرزاده ابوطالب و عموزاده همسرش بود و هر سه داراي يک خون بودند، به عهده گرفتند. اهميت پرستاري صميمانه اين عمو و زن عمو از «محمد» تا آنجا بود که وقتي ابوطالب در سال دهم بعثت وفات يافت پيغمبر دنبال جنازه او ميگريست و ميگفت: عمو بعد از تو من بکجا بروم؟ و چون فاطمه دختر اسد در مدينه رحلت کرد، پيغمبر فرمود: امروز مادرم وفات کرد!
علامه مجلسي مينويسد: شيعه اماميه اجماع و اتفاق نظر دارند که ابوطالب و آمنه دختر وهب و عبدالله بن عبدالمطلب، و نياکان پيغمبر تا آدم (عليه السلام) همگي با ايمان و خداپرست بودند.
منبع: تاريخ اسلام از آغاز تا هجرت - دواني، علي |